Hoera, Europa wordt gered. Na lang vergaderen zijn de Europese leiders het eens geworden dat er fors geld in de failliete landen wordt gestoken. En het mooie is dat de banken hier ook een steentje aan bijdragen! Tot zover de officiële berichtgeving.
En dan nu naar de werkelijkheid. Het akkoord zit zo vol van vaagheid, dat het mijn inziens nog alle kanten op kan. En dat moet ook wel, want ik kan mij niet voorstellen dat Frau Merkel vrijwillig politiek zelfmoord pleegt door de geldkraan vanuit Duitsland richting de rest van Europa ongehinderd open te laten staan.
Hoewel op korte termijn wel weer geld richting de schuldeisers van Griekenland stroomt (= de banken) is op iets langere termijn de zaak nog verre van geregeld. Sterker nog, enkele dagen terug stond de schuldpositie van Italië nog in de schijnwerpers, en wat dacht u van Spanje? Eén ding is wel duidelijk, Duitsland kan en zal nooit de last op zich nemen van deze failliete landen.
Ten eerste is het Bruto Nationale Product van Duitsland nooit groot genoeg om de schulden van Spanje en Italië te gaan dragen, en anderzijds hebben de Duitsers in het verleden ( Weimar periode) meegemaakt wat het is om alle geldelijke bezit kwijt te raken in een hyperinflatoire periode, en dat heeft diepe sporen nagelaten in de Duitse volksgeest.
Dat Sarkozy zich een ijverig voorvechter heeft getoond van het Europese plan behoeft geen verwondering: volgens de Bank of International Settlements (de BIS) heeft Frankrijk $472 miljard uitstaan in Italië en $175 miljard in Spanje.
Dit Europees politiek theater vertoont de nodige gelijkenis met wat plaats vindt in de US. Obama is daar volgens de officiële berichten bezig met een omvangrijke bezuinigingsronde van wel 4 à 5 biljoen dollar met een looptijd van 10 jaar. Dit geld moet vooral komen door te korten op de sociale zekerheid en Medicaid, maar dat laatste is nog geheim.
Volgens John Williams echter van Shadow Government Statistics ( de enige betrouwbare bron van financieel- economische gegevens m.b.t. de US) bedraagt het jaarlijks tekort, inclusief de nog ongedekte uitgaven voor Medicaid en sociale zekerheid, 4 a 5 biljoen per jaar. Kortom, ook in de US weet men hoe een plan te presenteren zonder dat dit daadwerkelijk iets bijdraagt aan de oplossing van de problemen.
Dat het met de US niet helemaal jofel gaat moge blijken uit het volgende: in 2008 had men per dag 3 à 5 miljard $ nodig om de eigen staatsleningen op te kopen. Nu, in 2011, is dit bedrag al gestegen tot 30 à 50 miljard $ per dag. Daar komt bij dat de rente op de staatsleningen kunstmatig laag wordt gehouden door de zgn. interest rate swap contracts, waar een prijskaartje van 9000 miljard $ aan hangt over alleen al de afgelopen drie maanden! En het meest bijzondere is, dat er geen kopers zijn voor deze swaps. Kortom, fraude, fraude en nog eens fraude.
Verder moeten in de US de komende maand nog 500 miljard aflopende staatsleningen doorgerold worden naar een latere datum, nog los van het opvullen van de weer nieuw ontstane tekorten.
Het is dus geen vraag of QE3 er zal komen, alleen wel de vraag in welke vorm en onder welke titel. Hoewel QE2 officieel gestopt is eind juni, gaat het geld pompen in het lekke systeem vrolijk door, getuige onderstaande tabel. In de tabel vindt u de veranderingen van de balans van de FED, waarbij item 1 de opgekochte staatsleningen zijn, item 2 de waardeloze hypotheken en item 3 de hoeveelheid papiergeld in circulatie.
Zoals in onderstaande grafiek zichtbaar wordt gaat ook het opkopen van eigen staatsleningen vrolijk door. Sinds maart 2009 heeft de FED de hoeveelheid US schuld in eigen bezit met 500 % verhoogd, een beweging die nog doorgaat ondanks het zogenaamd eindigen van QE2.
Net als de ECB is de FED dus de trotse bezitter van een flink oplopende hoeveelheid rommel. Maar wel rommel, waar de waarde van de dollar en de euro op gebaseerd is. En daarmee de koopkracht van de euro’s die u in uw verzekering, spaarbankboekje of pensioenpot hebt geparkeerd.
Dit alles laat de goud en zilverprijs niet onberoerd. Beide hikken tegen hun weerstanden aan van $1600 en $40, op welke waarde komende 26 juli ( expiratie) de meeste opties zijn geschreven.
Men zal er dus alles aan doen om de edelmetalen tot die tijd nog onder die waarde te houden, maar het kost de dames en heren zichtbaar elke dag meer moeite.
Met dank aan Mark Lundeen en Jim Willy’s the Hattrick Letter,
Zilverpaul
www.Silverstocks.nl
Disclaimer: De mening van Zilverpaul als columnist is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen
Hoera, Europa wordt gered. Na lang vergaderen zijn de Europese leiders het eens geworden dat er fors geld in de failliete landen wordt gestoken. En het mooie is dat de banken hier ook een steentje aan bijdragen! Tot zover de officiële berichtgeving.
En dan nu naar de werkelijkheid. Het akkoord zit zo vol van vaagheid, dat het mijn inziens nog alle kanten op kan. En dat moet ook wel, want ik kan mij niet voorstellen dat Frau Merkel vrijwillig politiek zelfmoord pleegt door de geldkraan vanuit Duitsland richting de rest van Europa ongehinderd open te laten staan.
Hoewel op korte termijn wel weer geld richting de schuldeisers van Griekenland stroomt (= de banken) is op iets langere termijn de zaak nog verre van geregeld. Sterker nog, enkele dagen terug stond de schuldpositie van Italië nog in de schijnwerpers, en wat dacht u van Spanje? Eén ding is wel duidelijk, Duitsland kan en zal nooit de last op zich nemen van deze failliete landen.
Ten eerste is het Bruto Nationale Product van Duitsland nooit groot genoeg om de schulden van Spanje en Italië te gaan dragen, en anderzijds hebben de Duitsers in het verleden ( Weimar periode) meegemaakt wat het is om alle geldelijke bezit kwijt te raken in een hyperinflatoire periode, en dat heeft diepe sporen nagelaten in de Duitse volksgeest.
Dat Sarkozy zich een ijverig voorvechter heeft getoond van het Europese plan behoeft geen verwondering: volgens de Bank of International Settlements (de BIS) heeft Frankrijk $472 miljard uitstaan in Italië en $175 miljard in Spanje.
Dit Europees politiek theater vertoont de nodige gelijkenis met wat plaats vindt in de US. Obama is daar volgens de officiële berichten bezig met een omvangrijke bezuinigingsronde van wel 4 à 5 biljoen dollar met een looptijd van 10 jaar. Dit geld moet vooral komen door te korten op de sociale zekerheid en Medicaid, maar dat laatste is nog geheim.
Volgens John Williams echter van Shadow Government Statistics ( de enige betrouwbare bron van financieel- economische gegevens m.b.t. de US) bedraagt het jaarlijks tekort, inclusief de nog ongedekte uitgaven voor Medicaid en sociale zekerheid, 4 a 5 biljoen per jaar. Kortom, ook in de US weet men hoe een plan te presenteren zonder dat dit daadwerkelijk iets bijdraagt aan de oplossing van de problemen.
Dat het met de US niet helemaal jofel gaat moge blijken uit het volgende: in 2008 had men per dag 3 à 5 miljard $ nodig om de eigen staatsleningen op te kopen. Nu, in 2011, is dit bedrag al gestegen tot 30 à 50 miljard $ per dag. Daar komt bij dat de rente op de staatsleningen kunstmatig laag wordt gehouden door de zgn. interest rate swap contracts, waar een prijskaartje van 9000 miljard $ aan hangt over alleen al de afgelopen drie maanden! En het meest bijzondere is, dat er geen kopers zijn voor deze swaps. Kortom, fraude, fraude en nog eens fraude.
Verder moeten in de US de komende maand nog 500 miljard aflopende staatsleningen doorgerold worden naar een latere datum, nog los van het opvullen van de weer nieuw ontstane tekorten.
Het is dus geen vraag of QE3 er zal komen, alleen wel de vraag in welke vorm en onder welke titel. Hoewel QE2 officieel gestopt is eind juni, gaat het geld pompen in het lekke systeem vrolijk door, getuige onderstaande tabel. In de tabel vindt u de veranderingen van de balans van de FED, waarbij item 1 de opgekochte staatsleningen zijn, item 2 de waardeloze hypotheken en item 3 de hoeveelheid papiergeld in circulatie.
Zoals in onderstaande grafiek zichtbaar wordt gaat ook het opkopen van eigen staatsleningen vrolijk door. Sinds maart 2009 heeft de FED de hoeveelheid US schuld in eigen bezit met 500 % verhoogd, een beweging die nog doorgaat ondanks het zogenaamd eindigen van QE2.
Net als de ECB is de FED dus de trotse bezitter van een flink oplopende hoeveelheid rommel. Maar wel rommel, waar de waarde van de dollar en de euro op gebaseerd is. En daarmee de koopkracht van de euro’s die u in uw verzekering, spaarbankboekje of pensioenpot hebt geparkeerd.
Dit alles laat de goud en zilverprijs niet onberoerd. Beide hikken tegen hun weerstanden aan van $1600 en $40, op welke waarde komende 26 juli ( expiratie) de meeste opties zijn geschreven.
Men zal er dus alles aan doen om de edelmetalen tot die tijd nog onder die waarde te houden, maar het kost de dames en heren zichtbaar elke dag meer moeite.
Met dank aan Mark Lundeen en Jim Willy’s the Hattrick Letter,
Zilverpaul
www.Silverstocks.nl
Disclaimer: De mening van Zilverpaul als columnist is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen