Deze column is geschreven door Tom Carpeaux. In deze column deelt Tom zijn gedachten over de rol die zilver kan vervullen als belegging en verzekering voor uw kapitaal.
Vroeger was het standaard advies om een deel van het vermogen in edelmetalen te bewaren. Toen ik op de accountancy school zat werd dit ons geleerd. Ook niet te vergeten was het familiebelang van een zilveren servies bijvoorbeeld. Zo simpel was het vroeger.
In de afgelopen decennia is dit advies verdwenen. Wij zijn overspoeld door de nieuwe wijsheid van financial planning, waarvan talloze mensen gebruik maken De doorsnee burger heeft geen keus, want volgens mij is het onder geen van de Overheid (d.w.z. de zogenoemde “sociale verzekeringâ€) of de door de Overheid gesubsidieerde pensioen- en spaarschema’s een optie om eigen zilver of goud te kopen.
Vreemd genoeg gaan alle daaronder wel aangeboden investeringsopties gepaard met schuld. Zelfs aandelen, want wij hebben geen aandeelcertificaten meer, maar een beleggingsrekening bij de bank waar een saldo op staat. In de administratie van de bank staat onze rekening als hun schuld.
Vastgoed als eigendom, wat traditioneel gezien ook een belangrijke rol speelt (om er in te wonen of als bron van huur) is in de praktijk nu helemaal gebonden aan schuld. Een hypotheek zet je huis op spel. Met een hypotheek is “jou†huis in een noodsituatie geheel eigendom van de bank.
En zilver dan? Er zit geen schuld aan gekoppeld. Verder, zilver is geld.
Hoe kan nu gezegd worden dat zilver geld is? De prijs van zilver wisselt flink op de markt. Een contant saldo op je bankrekening, dat is pas veilig geld? Daar wordt ten minste rente verdiend.
Zilver (goud ook inbegrepen) neemt zijn plaats in op het moment dat wij de wereld van geld in het “echt†zien in plaats van “nominaal.â€Â Nominaal betekent wat er in de kranten staat over financiële markten, bijvoorbeeld dat over een zekere periode de beurs of de huizenmarkt een rendement van zoveel procent heeft opgeleverd. Echt (met andere woorden “realâ€) betekent wat er over blijft van een rendement nadat rekening is gehouden met de inflatie.
In deze termen (real i.p.v. nominaal) is een banksaldo echt onveilig geworden als een bewaarplaats van koopkracht. Feitelijk krijg je daar een gegarandeerd real verlies. Dit komt één door de inflatie één door de schuld die gebonden is aan elke Euro of Dollar die bestaat.
Over de gebonden schuld aan Euro en Dollar wil ik hier weinig zeggen. Het is een kwestie van hoe alle euro’s, dollars, enz. ontstaan, hoe ze gecreëerd worden. Deze informatie is noch moeilijk te vinden noch ingewikkeld, maar eigenlijk niet makkelijk in eerste instantie te begrijpen.
Wat de inflatie betreft: volgens de Oostenrijkse School van economisch denken is inflatie de vergroting van de hoeveelheid geld in een economie. Tegenwoordig gaat dit via het printen van meer geld. Hoewel inflatie pas herkend wordt wanneer prijzen zichtbaar stijgen, is de inflatie echter het proces van devaluatie van een munt. In de inflatie is een koopkrachtoverzetting inbegrepen, van de massa naar de Overheid en de zijnen. Het is een stiekeme vorm van belasting. Het wordt expres gedaan, vroeger door overheden alleen maar sinds de vorige eeuw door centrale banken in dienst van overheden.
Of het wordt gedaan door de Amerikaanse Federal Reserve Bank (de allergrootste geldprinters tegenwoordig), of door de Bank of England, of de ECB, de koopkracht van het officiële geld gaat achteruit. Om dit te zien hoef ik alleen maar waar te nemen wat in mijn leven en in mijn omgeving aan het gebeuren is in vergelijking met het verleden, zelfs het recente verleden.
Over hoe de edelmetalen zich houden in dit opzicht geef ik een voorbeeld – en ik zeg niet dat het een perfect voorbeeld is. Ik heb een grafiek gezien die de tien-jaar prijstrend van olie toont, gerekend in: de Euro, de Britse Pond, de Amerikaanse Dollar, de Japanse Yen, en in de prijs van goud. In die periode is de olieprijs in de eerste vier geldsoorten fors gestegen, maar tegenover de goudprijs helemaal niet. Dat zegt mij wat, want olie is één van de belangrijkste dingen die ik nodig heb om te leven. Niet alleen voor het vervoer, stroom en c.v. ketel, want de olieprijs zit ook in de prijs van stofsoorten zoals katoen en in de prijs van voedsel.
Waarom wordt zilver en goud soms “verzekering†genoemd? Dat komt omdat de edelmetalen in tijden van crisis hun waarde laten zien. Dit is toch de bedoeling van een verzekering: een maatregel tegen gebeurtenissen die een (zeer) lage waarschijnlijkheid hebben en een (zeer) hoog risico inhouden?
Als wij verzekering nodig hebben hoe vergelijken wij het aanbod? Door het bekijken van welke risico’s gedekt zijn, tegen welke prijs, en om een schatting te maken van de waarschijnlijkheid dat het risico uitkomt. Het lijkt mij verstandig om regelmatig de situatie opnieuw te beoordelen en nieuwe inschattingen te maken van de huidige omstandigheden, omdat in tijden van grootschalige overheidsinterventies de economische effecten snel veranderen. Er is veel informatie te vinden, plus eigen waarnemingen, om dit te doen.
De waarde van lessen uit de geschiedenis is groot. Dit is lang niet de eerste keer dat overheden een enorme rol in financiële- en geldmarkten hebben gespeeld.
Het is nu wel zo dat de centrale banken door de inflatie en door het kunstmatig laag houden van de renteniveaus (i.p.v. de renteniveaus te laten bepalen door de markt), ons dwingen allemaal te gaan speculeren (in aandelen bijvoorbeeld) zelfs om onze koopkracht in stand te houden. Nou!
Hier volgen enkele vergelijkingspunten van edelmetalen tegenover andere investeringsmogelijkheden:
-Â Edelmetaal is tastbaar in zijn fysieke vorm.
-Â Edelmetaal heeft geen schulden aan zich gekoppeld.
-Â Edelmetaal kan verloren of gestolen worden.
- Het kan ook door overheden opgeëist worden (zoals tijdens de Bezetting is gebeurd).
- Edelmetaal is door de eeuwen gebruikt als betaalmiddel, als geld. In het Frans is het woord voor geld “zilver.â€
-Â Historisch gezien houdt edelmetaal in het algemeen een relatief constante prijsverhouding met andere grondstoffen, met name olie.
-Â Het levert geen dividenden en geen rente op (behalve als het aan een ander wordt uitgeleend).
- Economisch gezien produceert het niks. In contrast met een aandeel dat dividenden betaalt heeft zilver geen “internal rate of return.â€
-Â Anders dan vastgoed kan niemand in een stuk zilver wonen.
- Voor edelmetaal hoef je geen beheerskosten te betalen aan banken, verzekeraars en andere money managers. Deze kosten zijn in het algemeen ontzettend hoog.
- Wel is er een premie te betalen bij aan- en verkoop. Eventuele opslagkosten.
- Edelmetaal is een liquide middel. Er bestaat een actieve markt.
-Â Er zijn ook aandelen van goud- en zilverproducenten op de beurzen te vinden.
-Â Edelmetalen zoals zilver hebben ook een industrieel gebruik.
- Edelmetaal houdt zijn aantrekkingskracht voor de mens. Een fascinatie is het. Vaak is dit meer romantisch dan praktisch.
Als we zilver of goud hebben is het van ons en onze familie en van niemand anders. Het brengt geen schulden aan- of van anderen mee. Het heeft altijd een prijs in euros, dollars enz. op de markt. Deze kan flink variëren. We zouden zilver kunnen aanschaffen en de wisselprijs daarna zien dalen. Of stijgen. Maar dat verandert niets aan zijn kwaliteiten. Bij stijgende of dalende wisselprijs blijft zilver, zilver. Dat kan een vreemd gegeven zijn.
In de afgelopen 8 jaar is de prijs van zilver en goud gestegen. Andersom gezien (en waarom niet?) zijn de prijzen van euros en dollars gedaald. De kwaliteiten van zilver en goud hebben voor de mensen een hogere waarde ten opzichte van de officiële geldsoorten als eerder. Geen verrassing. Misschien gaat de trend door. Maar geen enkele trend op een markt gaat altijd door als een rechte lijn.
Als individu verschillen wij allemaal in onze vermogens. Het zou verstandig zijn om zoveel mogelijk investeringen te kiezen volgens ons ik-eigen gevoel, onze ik-eigen doelen, ik-eigen persoonlijke en financiële vermogens en gebreken daarin. Voor ieder ligt het anders. Mooi als men de eigen intuïtie en verstand kan gebruiken en de eigen verantwoordelijkheid kan nemen. De komende tijd biedt ons die kans.
Wiens brood men eet wiens woord men spreekt.
Tom Carpeaux is werkzaam als accountant.
Vroeger was het standaard advies om een deel van het vermogen in edelmetalen te bewaren. Toen ik op de accountancy school zat werd dit ons geleerd. Ook niet te vergeten was het familiebelang van een zilveren servies bijvoorbeeld. Zo simpel was het vroeger.
In de afgelopen decennia is dit advies verdwenen. Wij zijn overspoeld door de nieuwe wijsheid van financial planning, waarvan talloze mensen gebruik maken De doorsnee burger heeft geen keus, want volgens mij is het onder geen van de Overheid (d.w.z. de zogenoemde “sociale verzekeringâ€) of de door de Overheid gesubsidieerde pensioen- en spaarschema’s een optie om eigen zilver of goud te kopen.
Vreemd genoeg gaan alle daaronder wel aangeboden investeringsopties gepaard met schuld. Zelfs aandelen, want wij hebben geen aandeelcertificaten meer, maar een beleggingsrekening bij de bank waar een saldo op staat. In de administratie van de bank staat onze rekening als hun schuld.
Vastgoed als eigendom, wat traditioneel gezien ook een belangrijke rol speelt (om er in te wonen of als bron van huur) is in de praktijk nu helemaal gebonden aan schuld. Een hypotheek zet je huis op spel. Met een hypotheek is “jou†huis in een noodsituatie geheel eigendom van de bank.
En zilver dan? Er zit geen schuld aan gekoppeld. Verder, zilver is geld.
Hoe kan nu gezegd worden dat zilver geld is? De prijs van zilver wisselt flink op de markt. Een contant saldo op je bankrekening, dat is pas veilig geld? Daar wordt ten minste rente verdiend.
Zilver (goud ook inbegrepen) neemt zijn plaats in op het moment dat wij de wereld van geld in het “echt†zien in plaats van “nominaal.â€Â Nominaal betekent wat er in de kranten staat over financiële markten, bijvoorbeeld dat over een zekere periode de beurs of de huizenmarkt een rendement van zoveel procent heeft opgeleverd. Echt (met andere woorden “realâ€) betekent wat er over blijft van een rendement nadat rekening is gehouden met de inflatie.
In deze termen (real i.p.v. nominaal) is een banksaldo echt onveilig geworden als een bewaarplaats van koopkracht. Feitelijk krijg je daar een gegarandeerd real verlies. Dit komt één door de inflatie één door de schuld die gebonden is aan elke Euro of Dollar die bestaat.
Over de gebonden schuld aan Euro en Dollar wil ik hier weinig zeggen. Het is een kwestie van hoe alle euro’s, dollars, enz. ontstaan, hoe ze gecreëerd worden. Deze informatie is noch moeilijk te vinden noch ingewikkeld, maar eigenlijk niet makkelijk in eerste instantie te begrijpen.
Wat de inflatie betreft: volgens de Oostenrijkse School van economisch denken is inflatie de vergroting van de hoeveelheid geld in een economie. Tegenwoordig gaat dit via het printen van meer geld. Hoewel inflatie pas herkend wordt wanneer prijzen zichtbaar stijgen, is de inflatie echter het proces van devaluatie van een munt. In de inflatie is een koopkrachtoverzetting inbegrepen, van de massa naar de Overheid en de zijnen. Het is een stiekeme vorm van belasting. Het wordt expres gedaan, vroeger door overheden alleen maar sinds de vorige eeuw door centrale banken in dienst van overheden.
Of het wordt gedaan door de Amerikaanse Federal Reserve Bank (de allergrootste geldprinters tegenwoordig), of door de Bank of England, of de ECB, de koopkracht van het officiële geld gaat achteruit. Om dit te zien hoef ik alleen maar waar te nemen wat in mijn leven en in mijn omgeving aan het gebeuren is in vergelijking met het verleden, zelfs het recente verleden.
Over hoe de edelmetalen zich houden in dit opzicht geef ik een voorbeeld – en ik zeg niet dat het een perfect voorbeeld is. Ik heb een grafiek gezien die de tien-jaar prijstrend van olie toont, gerekend in: de Euro, de Britse Pond, de Amerikaanse Dollar, de Japanse Yen, en in de prijs van goud. In die periode is de olieprijs in de eerste vier geldsoorten fors gestegen, maar tegenover de goudprijs helemaal niet. Dat zegt mij wat, want olie is één van de belangrijkste dingen die ik nodig heb om te leven. Niet alleen voor het vervoer, stroom en c.v. ketel, want de olieprijs zit ook in de prijs van stofsoorten zoals katoen en in de prijs van voedsel.
Waarom wordt zilver en goud soms “verzekering†genoemd? Dat komt omdat de edelmetalen in tijden van crisis hun waarde laten zien. Dit is toch de bedoeling van een verzekering: een maatregel tegen gebeurtenissen die een (zeer) lage waarschijnlijkheid hebben en een (zeer) hoog risico inhouden?
Als wij verzekering nodig hebben hoe vergelijken wij het aanbod? Door het bekijken van welke risico’s gedekt zijn, tegen welke prijs, en om een schatting te maken van de waarschijnlijkheid dat het risico uitkomt. Het lijkt mij verstandig om regelmatig de situatie opnieuw te beoordelen en nieuwe inschattingen te maken van de huidige omstandigheden, omdat in tijden van grootschalige overheidsinterventies de economische effecten snel veranderen. Er is veel informatie te vinden, plus eigen waarnemingen, om dit te doen.
De waarde van lessen uit de geschiedenis is groot. Dit is lang niet de eerste keer dat overheden een enorme rol in financiële- en geldmarkten hebben gespeeld.
Het is nu wel zo dat de centrale banken door de inflatie en door het kunstmatig laag houden van de renteniveaus (i.p.v. de renteniveaus te laten bepalen door de markt), ons dwingen allemaal te gaan speculeren (in aandelen bijvoorbeeld) zelfs om onze koopkracht in stand te houden. Nou!
Hier volgen enkele vergelijkingspunten van edelmetalen tegenover andere investeringsmogelijkheden:
-Â Edelmetaal is tastbaar in zijn fysieke vorm.
-Â Edelmetaal heeft geen schulden aan zich gekoppeld.
-Â Edelmetaal kan verloren of gestolen worden.
- Het kan ook door overheden opgeëist worden (zoals tijdens de Bezetting is gebeurd).
- Edelmetaal is door de eeuwen gebruikt als betaalmiddel, als geld. In het Frans is het woord voor geld “zilver.â€
-Â Historisch gezien houdt edelmetaal in het algemeen een relatief constante prijsverhouding met andere grondstoffen, met name olie.
-Â Het levert geen dividenden en geen rente op (behalve als het aan een ander wordt uitgeleend).
- Economisch gezien produceert het niks. In contrast met een aandeel dat dividenden betaalt heeft zilver geen “internal rate of return.â€
-Â Anders dan vastgoed kan niemand in een stuk zilver wonen.
- Voor edelmetaal hoef je geen beheerskosten te betalen aan banken, verzekeraars en andere money managers. Deze kosten zijn in het algemeen ontzettend hoog.
- Wel is er een premie te betalen bij aan- en verkoop. Eventuele opslagkosten.
- Edelmetaal is een liquide middel. Er bestaat een actieve markt.
-Â Er zijn ook aandelen van goud- en zilverproducenten op de beurzen te vinden.
-Â Edelmetalen zoals zilver hebben ook een industrieel gebruik.
- Edelmetaal houdt zijn aantrekkingskracht voor de mens. Een fascinatie is het. Vaak is dit meer romantisch dan praktisch.
Als we zilver of goud hebben is het van ons en onze familie en van niemand anders. Het brengt geen schulden aan- of van anderen mee. Het heeft altijd een prijs in euros, dollars enz. op de markt. Deze kan flink variëren. We zouden zilver kunnen aanschaffen en de wisselprijs daarna zien dalen. Of stijgen. Maar dat verandert niets aan zijn kwaliteiten. Bij stijgende of dalende wisselprijs blijft zilver, zilver. Dat kan een vreemd gegeven zijn.
In de afgelopen 8 jaar is de prijs van zilver en goud gestegen. Andersom gezien (en waarom niet?) zijn de prijzen van euros en dollars gedaald. De kwaliteiten van zilver en goud hebben voor de mensen een hogere waarde ten opzichte van de officiële geldsoorten als eerder. Geen verrassing. Misschien gaat de trend door. Maar geen enkele trend op een markt gaat altijd door als een rechte lijn.
Als individu verschillen wij allemaal in onze vermogens. Het zou verstandig zijn om zoveel mogelijk investeringen te kiezen volgens ons ik-eigen gevoel, onze ik-eigen doelen, ik-eigen persoonlijke en financiële vermogens en gebreken daarin. Voor ieder ligt het anders. Mooi als men de eigen intuïtie en verstand kan gebruiken en de eigen verantwoordelijkheid kan nemen. De komende tijd biedt ons die kans.
Wiens brood men eet wiens woord men spreekt.
Tom Carpeaux is werkzaam als accountant.