Lezer Marc stelde de vraag waarom ophef wordt gemaakt van de stijgende goud- en zilverprijs terwijl er hier in euro’s nog niet zo gek veel van is te merken. Een terechte vraag een een terechte constatering.
In de ontwikkeling van de goud en zilverprijs zijn een aantal prijsniveaus te onderscheiden waar zware “gevechten†plaats vinden tussen de opwaartse krachten en de banken en overheden die de prijs drukken. Ik durf het geen technische weerstandsniveau’s te noemen omdat er van vrije prijsvorming op grond van vraag en aanbod al heel lang geen sprake meer is. Nu van zowel goud als zilver een belangrijke weerstand is gebroken is dit reden tot vreugde in het edelmetaalkamp.
Wat momenteel voor Europeanen het feest enigszins verstoort zijn de gevechten op monetair gebied tussen de dollar, euro, Yuan en Yen. Geen van alleen willen dat de ander te veel zakt, want dat zou de ander een grote voorsprong geven op exportgebied. De Yen is al een lange tijd het haasje door een hoge koers doordat het land vanwege de spaarzin van de Japanse bevolking veel geld in huis heeft en bovendien is China Amerikaanse staatsleningen aan het omruilen voor Japanse, wat de positie van de Yen alleen maar sterker maakt. Vandaar dat Japanse auto’s de laatste tijd nogal aan de prijs zijn. De overige munten houden elkaar angstvallig in de gaten, en soms is de dollar sterker, en dan weer de euro.
Dit verklaart het achterblijven van de goud en zilverkoers in euro’s. Dit zijn echter allemaal maar tijdelijke fenomenen. Beide westerse munten zullen fors in waarde gaan zakken. Wanneer de Amerikaanse overheid geld gaat bijdrukken zal Europa niet achterblijven omdat anders de euro teveel zal gaan oplopen.
Opmerkelijk is wel dat een aantal vaste patronen door de prijsonderdrukkers niet meer lijken te werken, zoals het drukken van de koers bij expiratie van de optiecontracten. Dit duidt op een aanmerkelijke verzwakking van de prijsonderdrukkers,wat mijn inziens tot meer vreugde leidt dan een euro-of dollarkoers die wat oploopt.
Wat je uiteindelijk voor goud of zilver zult kunnen kopen is een interessante vraag. Nu wordt bij de projecties van de prijs uitgegaan van het huidige bestel. Voor goud ligt de te projecteren top ergens tussen de 5000 en 10000 dollar, en voor zilver, wat lastiger te berekenen is omdat het ook een schaars gebruiksartikel is, ergens tussen de 500 en 1000 dollar. We hebben dan nog niet rekening gehouden met een ( hyper) inflatie, wat de prijzen tot in het universum omhoog kan stuwen.
Wat je voor een ounce goud of zilver zal kunnen kopen hangt af van de vraag welke invloed de overheid en banksters nog hebben op de prijsvorming en verhandelbaarheid. Wordt goudbezit verboden, dan kan het alleen op de zwarte markt verhandeld worden, wat weer een eigen prijsdynamiek tot gevolg zal hebben.
Eén grote lijn lijkt mij wel aannemelijk: met het verminderen van de invloed van de overheden en bankiers op de goud- en zilverprijs zal deze zich meer gaan vormen op basis van vraag en aanbod. Aangezien te verwachten is dat met een fors uitdiepende crisis het vertrouwen in overheid en geldstelsel een forse deuk zal oplopen, zal ook de waarde van de euro en dollar forse tikken krijgen. Wat weer tot gevolg zal hebben dat mensen hun toevlucht zoeken in de waardemiddelen van oudsher, namelijk goud en zilver.
Het is deze trend die de laatste jaren steeds zichtbaarder wordt. Van een vrije prijsvorming is echter nog lang geen sprake, en er zal nog heel wat water door de rivier stromen eer hier daadwerkelijk sprake van zal zijn. Vandaar dat het mijn inziens verstandig zou zijn je niet te veel te laten leiden door de korte termijn ontwikkeling van de goud- en zilverprijzen in dollars en euro’s.
Het water staat de centrale bankiers aan de lippen. Zo heeft de Japanse centrale bank bekend gemaakt de rente te verlagen van 0,1 % naar ergens tussen de 0 en 0,1 %! Hoe desperaat en zonder enig alternatief moet men wel niet zijn om tot dit soort symboolbewegingen over te gaan.
Een kat in het nauw kan echter vreemde sprongen maken.
De westerse overheden, Amerika voorop, zijn nu druk bezig de rijkdom uit de bevolking te persen door lastenverzwaringen, verlaging van de lonen en vermindering van subsidies en dergelijke.
Zo bestaan er in Amerika vergaande plannen om de private pensioenpotten op termijn verplicht te laten investeren in Amerikaanse staatsleningen. Met de alsmaar uitdijende staatsschuld kan dat maar één ding betekenen, en dat is dat men gedag kan zeggen tegen het idee voor later gespaard te hebben.
Heb ook niet de illusie dat het in Nederland, met de verplichte deelname aan pensioenfondsen, veel anders zal gaan. Nu al gaan de premies omhoog, de uitkeringen bevroren en zal binnenkort her en der worden overgegaan tot afstempelen. Iets anders is ook niet mogelijk: de pensioenfondsen halen een groot deel van hun vermogensaanwas uit de rente, en staat erg laag. En die blijft ook erg laag staan, omdat de overheden zoveel schulden hebben dat de rente niet verhoogd kan worden. En zo is de cirkel rond.
Zolang Wellink en Trichet en consorten in Europa vanuit hun private ondernemingen de boel economisch aansturen, kan men alleen maar dat doen wat de heren ongetwijfeld ook doen met hun spaarcentjes.
Wat dat is? Reageer met het goede antwoord, en maak kans op een eervolle vermelding in Zilverpaul’s Hall of Fame!
Lezer Marc stelde de vraag waarom ophef wordt gemaakt van de stijgende goud- en zilverprijs terwijl er hier in euro’s nog niet zo gek veel van is te merken. Een terechte vraag een een terechte constatering.
In de ontwikkeling van de goud en zilverprijs zijn een aantal prijsniveaus te onderscheiden waar zware “gevechten†plaats vinden tussen de opwaartse krachten en de banken en overheden die de prijs drukken. Ik durf het geen technische weerstandsniveau’s te noemen omdat er van vrije prijsvorming op grond van vraag en aanbod al heel lang geen sprake meer is. Nu van zowel goud als zilver een belangrijke weerstand is gebroken is dit reden tot vreugde in het edelmetaalkamp.
Wat momenteel voor Europeanen het feest enigszins verstoort zijn de gevechten op monetair gebied tussen de dollar, euro, Yuan en Yen. Geen van alleen willen dat de ander te veel zakt, want dat zou de ander een grote voorsprong geven op exportgebied. De Yen is al een lange tijd het haasje door een hoge koers doordat het land vanwege de spaarzin van de Japanse bevolking veel geld in huis heeft en bovendien is China Amerikaanse staatsleningen aan het omruilen voor Japanse, wat de positie van de Yen alleen maar sterker maakt. Vandaar dat Japanse auto’s de laatste tijd nogal aan de prijs zijn. De overige munten houden elkaar angstvallig in de gaten, en soms is de dollar sterker, en dan weer de euro.
Dit verklaart het achterblijven van de goud en zilverkoers in euro’s. Dit zijn echter allemaal maar tijdelijke fenomenen. Beide westerse munten zullen fors in waarde gaan zakken. Wanneer de Amerikaanse overheid geld gaat bijdrukken zal Europa niet achterblijven omdat anders de euro teveel zal gaan oplopen.
Opmerkelijk is wel dat een aantal vaste patronen door de prijsonderdrukkers niet meer lijken te werken, zoals het drukken van de koers bij expiratie van de optiecontracten. Dit duidt op een aanmerkelijke verzwakking van de prijsonderdrukkers,wat mijn inziens tot meer vreugde leidt dan een euro-of dollarkoers die wat oploopt.
Wat je uiteindelijk voor goud of zilver zult kunnen kopen is een interessante vraag. Nu wordt bij de projecties van de prijs uitgegaan van het huidige bestel. Voor goud ligt de te projecteren top ergens tussen de 5000 en 10000 dollar, en voor zilver, wat lastiger te berekenen is omdat het ook een schaars gebruiksartikel is, ergens tussen de 500 en 1000 dollar. We hebben dan nog niet rekening gehouden met een ( hyper) inflatie, wat de prijzen tot in het universum omhoog kan stuwen.
Wat je voor een ounce goud of zilver zal kunnen kopen hangt af van de vraag welke invloed de overheid en banksters nog hebben op de prijsvorming en verhandelbaarheid. Wordt goudbezit verboden, dan kan het alleen op de zwarte markt verhandeld worden, wat weer een eigen prijsdynamiek tot gevolg zal hebben.
Eén grote lijn lijkt mij wel aannemelijk: met het verminderen van de invloed van de overheden en bankiers op de goud- en zilverprijs zal deze zich meer gaan vormen op basis van vraag en aanbod. Aangezien te verwachten is dat met een fors uitdiepende crisis het vertrouwen in overheid en geldstelsel een forse deuk zal oplopen, zal ook de waarde van de euro en dollar forse tikken krijgen. Wat weer tot gevolg zal hebben dat mensen hun toevlucht zoeken in de waardemiddelen van oudsher, namelijk goud en zilver.
Het is deze trend die de laatste jaren steeds zichtbaarder wordt. Van een vrije prijsvorming is echter nog lang geen sprake, en er zal nog heel wat water door de rivier stromen eer hier daadwerkelijk sprake van zal zijn. Vandaar dat het mijn inziens verstandig zou zijn je niet te veel te laten leiden door de korte termijn ontwikkeling van de goud- en zilverprijzen in dollars en euro’s.
Het water staat de centrale bankiers aan de lippen. Zo heeft de Japanse centrale bank bekend gemaakt de rente te verlagen van 0,1 % naar ergens tussen de 0 en 0,1 %! Hoe desperaat en zonder enig alternatief moet men wel niet zijn om tot dit soort symboolbewegingen over te gaan.
Een kat in het nauw kan echter vreemde sprongen maken.
De westerse overheden, Amerika voorop, zijn nu druk bezig de rijkdom uit de bevolking te persen door lastenverzwaringen, verlaging van de lonen en vermindering van subsidies en dergelijke.
Zo bestaan er in Amerika vergaande plannen om de private pensioenpotten op termijn verplicht te laten investeren in Amerikaanse staatsleningen. Met de alsmaar uitdijende staatsschuld kan dat maar één ding betekenen, en dat is dat men gedag kan zeggen tegen het idee voor later gespaard te hebben.
Heb ook niet de illusie dat het in Nederland, met de verplichte deelname aan pensioenfondsen, veel anders zal gaan. Nu al gaan de premies omhoog, de uitkeringen bevroren en zal binnenkort her en der worden overgegaan tot afstempelen. Iets anders is ook niet mogelijk: de pensioenfondsen halen een groot deel van hun vermogensaanwas uit de rente, en staat erg laag. En die blijft ook erg laag staan, omdat de overheden zoveel schulden hebben dat de rente niet verhoogd kan worden. En zo is de cirkel rond.
Zolang Wellink en Trichet en consorten in Europa vanuit hun private ondernemingen de boel economisch aansturen, kan men alleen maar dat doen wat de heren ongetwijfeld ook doen met hun spaarcentjes.
Wat dat is? Reageer met het goede antwoord, en maak kans op een eervolle vermelding in Zilverpaul’s Hall of Fame!