De onderstaande grafiek geeft de essentie weer waar het allemaal om draait.
Hierin ziet u het verloop van het Amerikaanse uurloon vanaf 1900 (de zwarte lijn), het uurloon gecorrigeerd met de officiële inflatie (de blauwe lijn) en het uurloon gecorrigeerd met de werkelijke inflatie, zoals berekend door Shadowstats (de groene lijn).
Het moge duidelijk zijn; volgens de officiële overheidscijfers is de koopkracht van de dollar vanaf ongeveer 1970 vrijwel gelijk gebleven, maar nemen we de werkelijke inflatiecijfers berekend volgens de methodiek zoals die toentertijd nog door de overheid werd gebruikt komen we uit op een forse daling van de koopkracht.
En dit is nu precies wat het loslaten van de goudstandaard, zoals dat in 1971 plaats vond, met de koopkracht van de dollar deed. De koopkracht van de toen ongedekte muntsoort ging in een snel tempo bergafwaarts.
En u ziet hier ook treffend geïllustreerd waarom de overheid er zo’n belang aan hecht om de berekeningsmethode van de inflatie met enige regelmaat aan te passen. Officieel immers is de koopkracht nog in orde, maar in werkelijkheid blijkt de koopkracht van de dollar meer dan gehalveerd. Bovendien hoeft met een lage officiële inflatie er minder worden uitgekeerd aan inflatie-gebonden uitkeringen en pensioenen.
En samen met het loslaten van de goudstandaard is ook het aantal dollars in omloop enorm gestegen na 1971:
De vermindering van de koopkracht over de jaren na 1971 valt dan nog reuze mee, de tweede grafiek in aanmerking genomen.
Hoewel ik een dergelijke grafiek van de euro niet ken, wat natuurlijk ook lastig is omdat deze pas 10 jaar oud is, maak ik mij sterk dat een dergelijke beweging qua koopkracht van de euro ook niet in Nederland en België heeft plaats gevonden.
En dit is nu net waarom er weer een goudstandaard zou moeten worden ingevoerd; zonder dekking met echt goud gaat het letterlijk bergafwaarts met de koopkracht. Dat de bevolking nog niet in opstand is gekomen komt mijn inziens omdat er gaandeweg steeds meer kon worden geleend, waardoor de bevolking steeds meer producten en diensten kon aanschaffen. Bovendien is de kwaliteit van aangekochte producten in de loop van jaren steeds minder geworden, om de prijs maar zo laag mogelijk te houden.
Het loslaten van de goudstandaard is al vele keren eerder voorgekomen in de monetaire geschiedenis. Er moet dus een sterke reden zijn waarom dit plaats vindt. Een belangrijke reden is de politiek. Zoals in 1971 de goudstandaard is losgelaten om de oorlog in Vietnam te kunnen blijven bekostigen, is ook het doen van beloftes voor politici een reden om herkozen te worden. Belofte maakt schuld, luidt het spreekwoord. Dat de schuld uiteindelijk op de schouders van de bevolking terecht komt is van later zorg.
Een tweede reden voor het loslaten van de goudstandaard zijn mijn inziens de bankiers. Immers, ongebreidelde winsten, bonussen en grote politieke invloed worden hun deel als de maatschappij en overheid aan de schuldkraan worden gehangen. Immers, wie betaalt bepaald, luidt een ander spreekwoord. De bankier betaalt ( drukt het geld), wat als schuld met rente op de schouders terechtkomt van overheden en burgers. Vandaar dat grote instituties als de Europese Unie en de VS aan de leiband lopen van de ECB en FED. En bedenk daarbij, de ECB en FED zijn privé-ondernemingen, in handen van de machtigsten der aarde.
En de bevolking wordt ondertussen zoet gehouden. In eerste instantie omdat, zoals na 1970, de welvaart toeneemt, maar waarbij de rekening naar de toekomst wordt verschoven. En later met beloftes dat de toekomst beter wordt.
Maar de toekomst, die is nu aangebroken. De enorme toename van het aantal dollars en euro’s staat nu op het punt vertaald te gaan worden in de koopkracht die deze munten hebben. Als u wilt zien wat er met de koopkracht van uw euro’s zal gaan gebeuren, houd dan uw beeldscherm op zijn kop en kijk naar de blauwe lijn in de tweede grafiek.
U zult dan ook zien dat één lijn zich onveranderd hoog in de grafiek van de koopkracht bevindt, namelijk die van de waarde van goud. Goud kopen omdat het waardevast is? Koop goud in goudbaren of gouden munten om de koopkracht te beschermen. Investeer in een goudstaaf of kies voor beleggen in zilver door een zilverbaar aan te schaffen.
Met dank aan Jeff Nielsson en Marl Lundeen voor de grafieken,
Zilverpaul
Silverstocks.nl
Disclaimer: De mening van Zilverpaul als columnist is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen.
De onderstaande grafiek geeft de essentie weer waar het allemaal om draait.
Hierin ziet u het verloop van het Amerikaanse uurloon vanaf 1900 (de zwarte lijn), het uurloon gecorrigeerd met de officiële inflatie (de blauwe lijn) en het uurloon gecorrigeerd met de werkelijke inflatie, zoals berekend door Shadowstats (de groene lijn).
Het moge duidelijk zijn; volgens de officiële overheidscijfers is de koopkracht van de dollar vanaf ongeveer 1970 vrijwel gelijk gebleven, maar nemen we de werkelijke inflatiecijfers berekend volgens de methodiek zoals die toentertijd nog door de overheid werd gebruikt komen we uit op een forse daling van de koopkracht.
En dit is nu precies wat het loslaten van de goudstandaard, zoals dat in 1971 plaats vond, met de koopkracht van de dollar deed. De koopkracht van de toen ongedekte muntsoort ging in een snel tempo bergafwaarts.
En u ziet hier ook treffend geïllustreerd waarom de overheid er zo’n belang aan hecht om de berekeningsmethode van de inflatie met enige regelmaat aan te passen. Officieel immers is de koopkracht nog in orde, maar in werkelijkheid blijkt de koopkracht van de dollar meer dan gehalveerd. Bovendien hoeft met een lage officiële inflatie er minder worden uitgekeerd aan inflatie-gebonden uitkeringen en pensioenen.
En samen met het loslaten van de goudstandaard is ook het aantal dollars in omloop enorm gestegen na 1971:
De vermindering van de koopkracht over de jaren na 1971 valt dan nog reuze mee, de tweede grafiek in aanmerking genomen.
Hoewel ik een dergelijke grafiek van de euro niet ken, wat natuurlijk ook lastig is omdat deze pas 10 jaar oud is, maak ik mij sterk dat een dergelijke beweging qua koopkracht van de euro ook niet in Nederland en België heeft plaats gevonden.
En dit is nu net waarom er weer een goudstandaard zou moeten worden ingevoerd; zonder dekking met echt goud gaat het letterlijk bergafwaarts met de koopkracht. Dat de bevolking nog niet in opstand is gekomen komt mijn inziens omdat er gaandeweg steeds meer kon worden geleend, waardoor de bevolking steeds meer producten en diensten kon aanschaffen. Bovendien is de kwaliteit van aangekochte producten in de loop van jaren steeds minder geworden, om de prijs maar zo laag mogelijk te houden.
Het loslaten van de goudstandaard is al vele keren eerder voorgekomen in de monetaire geschiedenis. Er moet dus een sterke reden zijn waarom dit plaats vindt. Een belangrijke reden is de politiek. Zoals in 1971 de goudstandaard is losgelaten om de oorlog in Vietnam te kunnen blijven bekostigen, is ook het doen van beloftes voor politici een reden om herkozen te worden. Belofte maakt schuld, luidt het spreekwoord. Dat de schuld uiteindelijk op de schouders van de bevolking terecht komt is van later zorg.
Een tweede reden voor het loslaten van de goudstandaard zijn mijn inziens de bankiers. Immers, ongebreidelde winsten, bonussen en grote politieke invloed worden hun deel als de maatschappij en overheid aan de schuldkraan worden gehangen. Immers, wie betaalt bepaald, luidt een ander spreekwoord. De bankier betaalt ( drukt het geld), wat als schuld met rente op de schouders terechtkomt van overheden en burgers. Vandaar dat grote instituties als de Europese Unie en de VS aan de leiband lopen van de ECB en FED. En bedenk daarbij, de ECB en FED zijn privé-ondernemingen, in handen van de machtigsten der aarde.
En de bevolking wordt ondertussen zoet gehouden. In eerste instantie omdat, zoals na 1970, de welvaart toeneemt, maar waarbij de rekening naar de toekomst wordt verschoven. En later met beloftes dat de toekomst beter wordt.
Maar de toekomst, die is nu aangebroken. De enorme toename van het aantal dollars en euro’s staat nu op het punt vertaald te gaan worden in de koopkracht die deze munten hebben. Als u wilt zien wat er met de koopkracht van uw euro’s zal gaan gebeuren, houd dan uw beeldscherm op zijn kop en kijk naar de blauwe lijn in de tweede grafiek.
U zult dan ook zien dat één lijn zich onveranderd hoog in de grafiek van de koopkracht bevindt, namelijk die van de waarde van goud. Goud kopen omdat het waardevast is? Koop goud in goudbaren of gouden munten om de koopkracht te beschermen. Investeer in een goudstaaf of kies voor beleggen in zilver door een zilverbaar aan te schaffen.
Met dank aan Jeff Nielsson en Marl Lundeen voor de grafieken,
Zilverpaul
Silverstocks.nl
Disclaimer: De mening van Zilverpaul als columnist is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen.