Het mondiale monetaire systeem was voor 1914 gebaseerd op de klassieke gouden standaard. De afgelopen eeuw veranderde het monetaire systemen gemiddeld zo’n elke 30 tot 40 jaar.
In 1945, 31 jaar na het einde van de klassieke goudstandaard, ontstond bij Bretton Woods een nieuw monetair system en werd de dollar uitgeroepen tot de belangrijkste reservevaluta van de wereld. Dit is de dollar tot op heden nog steeds. De dollar was volgens dit systeem gekoppeld aan goud voor $ 35 per ounce. Maar in 1971, maakte Nixon een einde aan de directe convertibiliteit. Het monetaire systeem had voor het eerst geen steun aan goud.
Het huidige monetaire systeem is bijna 50 jaar oud. Goud zou opnieuw een hoofdrol moeten krijgen, aangezien dit wellicht de enige manier zou zijn die het internationale monetaire systeem in deze moeilijke tijden kan verankeren. Als gevolg zou dit wel een veel hogere goudprijs hebben.
Er kan verwacht worden dat de nieuwe gouden standaard alleen maar sterker wordt gezien de monetaire chaos die het coronavirus heeft veroorzaakt.
Internationale geldcijfers hebben een keuze, aangezien zij goud opnieuw kunnen introduceren in het monetaire systeem. Dit kan worden gedaan als resultaat van een nieuwe monetaire conferentie, zoals Bretton Woods, die worden georganiseerd door bijvoorbeeld de VS die samenwerkt met China. Het probleem kan ook genegeerd worden wat kan uitlopen tot een nog grotere schuldencrisis en wat het goud laat stijgen tot $ 14.000 per ounce of hoger, omdat het systeem niet meer onder controle is. Dit zal waarschijnlijk het geval zijn.
Onder het Bretton Woods systeem waren alle belangrijke valuta’s tegen een vaste wisselkoers aan de dollar gekoppeld. Dit leidde ertoe dat de andere valuta’s indirect ook een vaste goudwaarde hadden vanwege hun koppeling aan de dollar. Met toestemming van het IMF zouden andere valuta’s kunnen devalueren ten opzichte van de dollar, en dus ook goud. De dollar zelf kon niet devalueren.
Het Bretton Woods systeem werkte goed van 1950 tot de jaren 60 maar tegen 1970 had de VS meer dan de helft van hun goud verloren. In 1950 had de VS nog ongeveer 20.000 ton goud, maar in 1970 was deze hoeveelheid gedaald naar ongeveer 9.000 ton. Deze daling van 11.000 ton ging naar Amerikaanse handelspartners, voornamelijk Duitsland, Frankrijk en Italië, die dollars verdienden en deze inwisselden voor goud.
Waar gaat de dollar uiteindelijk naartoe?
Als u wilt weten waar de dollar uiteindelijk naartoe gaat, moet u naar de Britse pond kijken. Velen gaan ervan uit dat de Bretton Woods conferentie van 1944 het moment was dat de Amerikaanse dollar de plek als de belangrijkste reservevaluta overnam van de Britse pont. Dit was echter een proces dat 30 jaar heeft geduurd. Gedurende 1919-1939 kende de wereld twee belangrijke reservevaluta’s, namelijk de dollar en de pond. In 1939 schortte Engeland de goudtransporten op om de Tweede Wereldoorlog te bestreden, maar daarmee werd de rol van de pond als betrouwbaar waarde opslag verminderd. Tijdens de Bretton Woods werd dit proces van dominantie van de dollarreserve, dat in 1914 was begonnen, slechts erkend.
China in opkomst
China is in opkomst om de VS uit te dagen aangezien China de afgelopen jaren een enorme instroom van goud heeft ervaren. Duizenden metrische tonnen zijn verworven zonder deze te melden aan het IMF of World Gold Council. Dit heeft als gevolg dat de feitelijke Chinese goudvoorraden waarschijnlijk veel hoger zijn dan de officiële noteringen hiervan.
De goudaanwinst in China is niet het resultaat geweest van een formele goudstandaard, maar van heimelijke overnames op de markt. China heeft gebruik gemaakt van inlichtingen en militaire middelen, geheime operaties en marktmanipulatie, maar het resultaat is hetzelfde. Goud stroomt naar China. Net zoals toen goud, vóór Bretton Woods, naar de VS stroomde.
China staat niet alleen in zijn inspanningen om de status van schuldeiser en goud te behalen en daarmee goud te krijgen. Rusland zijn goudreserves zijn enorm vergroot in de afgelopen jaren en daarnaast hebben ze weinig buitenlandse schulden. Iran heeft ook een aanzienlijke hoeveelheid goud geïmporteerd, alhoewel het exacte bedrag hiervan onbekend is. De afgelopen jaren hebben landen, waaronder BRICS-leden Brazilië, India en Zuid-Afrika, zich bij Rusland en China aangesloten in hun verlangen om los te komen van de dominantie van de Amerikaanse dollar.
De ineenstorting van de dollar is al begonnen en de behoefte aan een nieuwe monetaire orde is aan het ontstaan. Het is nu de vraag of het een ordelijk proces of een chaos zal zijn. Waarschijnlijk zal het helaas uitlopen op chaos.
Het mondiale monetaire systeem was voor 1914 gebaseerd op de klassieke gouden standaard. De afgelopen eeuw veranderde het monetaire systemen gemiddeld zo’n elke 30 tot 40 jaar.
In 1945, 31 jaar na het einde van de klassieke goudstandaard, ontstond bij Bretton Woods een nieuw monetair system en werd de dollar uitgeroepen tot de belangrijkste reservevaluta van de wereld. Dit is de dollar tot op heden nog steeds. De dollar was volgens dit systeem gekoppeld aan goud voor $ 35 per ounce. Maar in 1971, maakte Nixon een einde aan de directe convertibiliteit. Het monetaire systeem had voor het eerst geen steun aan goud.
Het huidige monetaire systeem is bijna 50 jaar oud. Goud zou opnieuw een hoofdrol moeten krijgen, aangezien dit wellicht de enige manier zou zijn die het internationale monetaire systeem in deze moeilijke tijden kan verankeren. Als gevolg zou dit wel een veel hogere goudprijs hebben.
Er kan verwacht worden dat de nieuwe gouden standaard alleen maar sterker wordt gezien de monetaire chaos die het coronavirus heeft veroorzaakt.
Internationale geldcijfers hebben een keuze, aangezien zij goud opnieuw kunnen introduceren in het monetaire systeem. Dit kan worden gedaan als resultaat van een nieuwe monetaire conferentie, zoals Bretton Woods, die worden georganiseerd door bijvoorbeeld de VS die samenwerkt met China. Het probleem kan ook genegeerd worden wat kan uitlopen tot een nog grotere schuldencrisis en wat het goud laat stijgen tot $ 14.000 per ounce of hoger, omdat het systeem niet meer onder controle is. Dit zal waarschijnlijk het geval zijn.
Onder het Bretton Woods systeem waren alle belangrijke valuta’s tegen een vaste wisselkoers aan de dollar gekoppeld. Dit leidde ertoe dat de andere valuta’s indirect ook een vaste goudwaarde hadden vanwege hun koppeling aan de dollar. Met toestemming van het IMF zouden andere valuta’s kunnen devalueren ten opzichte van de dollar, en dus ook goud. De dollar zelf kon niet devalueren.
Het Bretton Woods systeem werkte goed van 1950 tot de jaren 60 maar tegen 1970 had de VS meer dan de helft van hun goud verloren. In 1950 had de VS nog ongeveer 20.000 ton goud, maar in 1970 was deze hoeveelheid gedaald naar ongeveer 9.000 ton. Deze daling van 11.000 ton ging naar Amerikaanse handelspartners, voornamelijk Duitsland, Frankrijk en Italië, die dollars verdienden en deze inwisselden voor goud.
Waar gaat de dollar uiteindelijk naartoe?
Als u wilt weten waar de dollar uiteindelijk naartoe gaat, moet u naar de Britse pond kijken. Velen gaan ervan uit dat de Bretton Woods conferentie van 1944 het moment was dat de Amerikaanse dollar de plek als de belangrijkste reservevaluta overnam van de Britse pont. Dit was echter een proces dat 30 jaar heeft geduurd. Gedurende 1919-1939 kende de wereld twee belangrijke reservevaluta’s, namelijk de dollar en de pond. In 1939 schortte Engeland de goudtransporten op om de Tweede Wereldoorlog te bestreden, maar daarmee werd de rol van de pond als betrouwbaar waarde opslag verminderd. Tijdens de Bretton Woods werd dit proces van dominantie van de dollarreserve, dat in 1914 was begonnen, slechts erkend.
China in opkomst
China is in opkomst om de VS uit te dagen aangezien China de afgelopen jaren een enorme instroom van goud heeft ervaren. Duizenden metrische tonnen zijn verworven zonder deze te melden aan het IMF of World Gold Council. Dit heeft als gevolg dat de feitelijke Chinese goudvoorraden waarschijnlijk veel hoger zijn dan de officiële noteringen hiervan.
De goudaanwinst in China is niet het resultaat geweest van een formele goudstandaard, maar van heimelijke overnames op de markt. China heeft gebruik gemaakt van inlichtingen en militaire middelen, geheime operaties en marktmanipulatie, maar het resultaat is hetzelfde. Goud stroomt naar China. Net zoals toen goud, vóór Bretton Woods, naar de VS stroomde.
China staat niet alleen in zijn inspanningen om de status van schuldeiser en goud te behalen en daarmee goud te krijgen. Rusland zijn goudreserves zijn enorm vergroot in de afgelopen jaren en daarnaast hebben ze weinig buitenlandse schulden. Iran heeft ook een aanzienlijke hoeveelheid goud geïmporteerd, alhoewel het exacte bedrag hiervan onbekend is. De afgelopen jaren hebben landen, waaronder BRICS-leden Brazilië, India en Zuid-Afrika, zich bij Rusland en China aangesloten in hun verlangen om los te komen van de dominantie van de Amerikaanse dollar.
De ineenstorting van de dollar is al begonnen en de behoefte aan een nieuwe monetaire orde is aan het ontstaan. Het is nu de vraag of het een ordelijk proces of een chaos zal zijn. Waarschijnlijk zal het helaas uitlopen op chaos.