Beleggen in goud
Wordt dit jaar hét jaar voor goud?
27-01-2023
Mede door de aankomende heropening van de Chinese economie, verwacht Goldman Sachs dat de rest van het jaar een goed jaar gaat worden voor grondstoffen. Door de globale macro-economische situatie, in combinatie met lage voorraden…
Het is inmiddels 10 jaar geleden, de zilvercrash. Het begon allemaal op 25 april 2011 toen zilver nog voor $49,80 per ounce werd verhandeld op de spotmarkt in New York. Dit duurde echter niet voor lang. De zilverprijzen begonnen te dalen en dat op snel tempo. De zilverprijs daalde na de eerste avond al met ongeveer $6.
Er waren tegen de tijd van de daling verschillende factoren in het spel. De goudzilverratio was er hier een van. Verschillende mensen hadden het idee dat zilver erg ondergewaardeerd was in vergelijking met goud. De gedachtegang hierachter was dat zilver zijn historische prijs van zo’n 16 ounce zilver per ounce goud zou terugkrijgen.
Begin 2011
Eerder in het jaar was er binnen de zilvermarkt de verwachting dat de industriële vraag naar zilver zal stijgen. Deze verwachting was gebaseerd op bijvoorbeeld de fotovoltaïsche industrie, die sinds 2008 enorm was gegroeid. De vraag naar zilver vanuit deze industrie groeide zelfs met 338%. Destijds was er niet zo zeer een tekort aan de gebruikelijke 0.999 baren, maar wel aan de 0.9999 baren. Die van zuiverde kwaliteit zijn. Het aanbod was er niet genoeg, maar de vraag bleef stijgen. Vanwege dit gebrek aan aanbod ontstond er aan het begin van 2011 een stijging in de zilverprijs.
Naast de vraag vanuit de industrie steeg ook de vraag vanuit de investeerders. Deze vraag werd gedreven door de wereldwijde crisis die destijds speelde. Als gevolg daarvan zochten particuliere investeerders naar een veilige haven in kleine zilveren baren en munten. Het aanbod van zilver kon deze vraag vanuit investeerders er niet bij kon hebben. Om deze reden stegen de prijzen van beschikbare zilverbaren en munten tot boven de prijs van de producten voor latere levering. Maar, waarom gebeurde dit? In tijden dat vraag het aanbod overschrijdt, hebben fabrikanten moeite om hieraan te voldoen. Wanneer daarnaast ook nog de aanvoer minder wordt, dan doet dat het lijken dat er een tekort aan een grondstof is. Het was echter het geval dat er een tekort aan het product zelf was.
1 mei 2011
Nadat de zilverprijs enorm heeft gestegen, zakte deze ook ineens weer ineen. Dit ging op een rap tempo op 1 mei, 2011, wat nu 10 jaar geleden is. De zogenoemde zilvercrash.
Kijkend naar de cijfers van de jaarlijkse vraag en aanbod naar zilver van 2003 tot 2012, dan kan er geconstateerd worden er feitelijk gezien nooit een tekort is geweest. Er is zelfs gedurende deze tijd zesmaal een overschot gemeten. Zelfs toen de vraag vanuit de fotovoltaïsche industrie en de particuliere investeerders steeg, overtrof dat het aanbod niet. Het zogenaamde tekort aan zilver dat investeringen deed stimuleren, was niet wat het leek.
Als gevolg van dit alles nam de vraag naar zilver vanuit de industrie in 2012 af. Dit is niet gek wanneer er gekeken wordt naar de hoge volatiliteit en hoge zilverprijs die in 2011 hadden plaats gevonden. Dit heeft voor een zo genoemde “spaarzaamheid” in de industrie veroorzaakt.