Afgelopen vrijdag verlaagde S&P de grading van 34 van de 37 Italiaanse banken die ze volgen, waaronder Unicredit. Dit gegeven laat het licht weer even schijnen op het Bungabunga land, waar nu een Goldman Sachs bankier de scepter zwaait. Volgens ingewijden staat de grote Italiaanse bank Unicredit op het punt van omvallen. Hoewel vrijwel elke grote Europese bank insolvabel is (=onvermogend om zijn geldelijke verplichtingen na te komen; bij bedrijven komt dit neer op een negatief eigen vermogen), mede veroorzaakt door een run op de Europese banken door grote Amerikaanse fondsen, staat deze Italiaan er wel erg beroerd voor. Ga maar na; de bank heeft een aandeelwaarde van totaal €74 miljard aan bezittingen, maar heeft wel €1200 miljard uitstaan aan allerlei producten. Bedenk dat van die 74 miljard nog 24 miljard in de boeken staat als goodwill en verlies voor de belasting, en je komt op een ratio van 1 op 24. Dit betekent dat ze maar 4,1 % hoeven te verliezen op hun grote positie aan Europese staatsleningen, en de bank kan haar deuren sluiten. Bovendien moet Unicredit in dit jaar $51 miljard ophalen van de kapitaalmarkt om überhaupt overeind te blijven, wat het extra kwetsbaar maakt.
En dit is precies de reden waarom de besluitvorming over de Griekse situatie zich maar voortsleept zonder tot een oplossing te komen. Het punt is namelijk; er is geen oplossing. Zeker, voor Griekenland zou het het beste zijn om de euro vaarwel te zeggen. Dan kan men na een aantal zware jaren met een sterk gedevalueerde munt de export weer op gang zien te krijgen, en het toerisme aantrekken door lage prijzen.
Maar mocht Griekenland in meer of mindere mate failliet verklaard worden, gaat dat een bres slaan in het huishoudboekje van banken als het Italiaanse Unicredit. Een kruitvat heeft maar één vonkje nodig, en daarom is men al zo lang bezig een uitweg te zoeken. Ondertussen wordt de Griekse bevolking flink de duimschroeven aangedraaid, en daarmee de Griekse economie de doodsteek gevend omdat nu al blijkt dat de Griekse economie in sneltreinvaart in elkaar dondert. De oplossingen van de heren bankiers zijn er immers niet op gericht om de Grieken te redden, maar om hun eigen vege lijf van het banksysteem te redden en daarmee hun macht.
Of het nou Unicredit wordt of een andere bank, als de eerste bank omvalt zal dit worden gevolgd door een rits van andere banken. Het enige wat de ECB kan doen, geholpen door de FED, is om het banksysteem te overvoeren met gratis geld. Dit doet men dan ook, maar er hoeft maar één kleinere bank om te vallen wat men niet direct in de gaten heeft, en een kettingreactie wordt veroorzaakt.
De situatie is zelfs al zo acuut, dat banken geld lenen van grote bedrijven als Johnson and Johnson, Pfizer en Peugeot. De omgekeerde wereld, wat maar aangeeft hoe hoog de nood is onder de heren bankiers, en hoe weinig men elkaar vertrouwt.
opgepimpt, maar het blijft wat het is
Terug naar Italië, waar duidelijk wordt wat het betekent om een regering onder leiding van een Goldman Sachs bankier te hebben. De controle op het kapitaalverkeer van de Italianen is fors verscherpt; zo moeten de creditcard maatschappijen alle financiële transacties van Italianen in binnen- en buitenland aan de belastingautoriteiten melden. Verder mogen er nog maar bedragen tot maximaal €10.000 cash van de bank worden opgenomen, wordt elk voertuig door de financiële politie op de grens met Zwitserland gefotografeerd en worden bovendien honden ingezet aan de grens die bankbiljetten kunnen opsporen. Deze Monti regering geeft weer wat een samensmelting van de macht van bankiers en de regering gaat betekenen voor een natie. Heeft u zich trouwens wel eens afgevraagd hoe het mogelijk is dat in landen als Italië en Griekenland zo maar, van de ene dag op de andere, er een nieuwe regering uit de hoed is getoverd? Daar is een lange voorbereiding aan vooraf gegaan. Het belang van de staat en de bankiers die de leiding hebben wordt ver verheven boven het belang van de bevolking, dat met belastingverhogingen en kapitaalcontrole steeds meer wordt uitgeperst tot men een bevolking van verarmde slaven overhoudt.
En dat is, vrees ik, een lot wat meer landen zal treffen. De druk op het systeem wordt steeds groter, tot het moment dat de boel gaat klappen. Wanneer dat zal zijn, geen mens die het weet, of je zou er van uit moeten gaan dat de komende collaps vooropgezet is. Ik weet het niet. Wat ik wel weet dat u zich, financieel gezien, kunt indekken tegen een deel van de financiële consequenties die de komende gebeurtenissen zullen hebben. U weet wel wat ik bedoel.
En verder? Het leven is gelukkig meer dan economie en machtsstreven. Hoewel het eigenlijk off-topic is, wou ik u de volgende link niet onthouden; het geeft aan wat ons menselijk maakt en wat werkelijk van belang is. Dat kan geen despoot van u afpakken.
Met dank aan Jim Willy’s Hat Trick letter,
Zilverpaul
Silverstocks.nl
Disclaimer: De mening van Zilverpaul als columnist is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen.
Afgelopen vrijdag verlaagde S&P de grading van 34 van de 37 Italiaanse banken die ze volgen, waaronder Unicredit. Dit gegeven laat het licht weer even schijnen op het Bungabunga land, waar nu een Goldman Sachs bankier de scepter zwaait. Volgens ingewijden staat de grote Italiaanse bank Unicredit op het punt van omvallen. Hoewel vrijwel elke grote Europese bank insolvabel is (=onvermogend om zijn geldelijke verplichtingen na te komen; bij bedrijven komt dit neer op een negatief eigen vermogen), mede veroorzaakt door een run op de Europese banken door grote Amerikaanse fondsen, staat deze Italiaan er wel erg beroerd voor. Ga maar na; de bank heeft een aandeelwaarde van totaal €74 miljard aan bezittingen, maar heeft wel €1200 miljard uitstaan aan allerlei producten. Bedenk dat van die 74 miljard nog 24 miljard in de boeken staat als goodwill en verlies voor de belasting, en je komt op een ratio van 1 op 24. Dit betekent dat ze maar 4,1 % hoeven te verliezen op hun grote positie aan Europese staatsleningen, en de bank kan haar deuren sluiten. Bovendien moet Unicredit in dit jaar $51 miljard ophalen van de kapitaalmarkt om überhaupt overeind te blijven, wat het extra kwetsbaar maakt.
En dit is precies de reden waarom de besluitvorming over de Griekse situatie zich maar voortsleept zonder tot een oplossing te komen. Het punt is namelijk; er is geen oplossing. Zeker, voor Griekenland zou het het beste zijn om de euro vaarwel te zeggen. Dan kan men na een aantal zware jaren met een sterk gedevalueerde munt de export weer op gang zien te krijgen, en het toerisme aantrekken door lage prijzen.
Maar mocht Griekenland in meer of mindere mate failliet verklaard worden, gaat dat een bres slaan in het huishoudboekje van banken als het Italiaanse Unicredit. Een kruitvat heeft maar één vonkje nodig, en daarom is men al zo lang bezig een uitweg te zoeken. Ondertussen wordt de Griekse bevolking flink de duimschroeven aangedraaid, en daarmee de Griekse economie de doodsteek gevend omdat nu al blijkt dat de Griekse economie in sneltreinvaart in elkaar dondert. De oplossingen van de heren bankiers zijn er immers niet op gericht om de Grieken te redden, maar om hun eigen vege lijf van het banksysteem te redden en daarmee hun macht.
Of het nou Unicredit wordt of een andere bank, als de eerste bank omvalt zal dit worden gevolgd door een rits van andere banken. Het enige wat de ECB kan doen, geholpen door de FED, is om het banksysteem te overvoeren met gratis geld. Dit doet men dan ook, maar er hoeft maar één kleinere bank om te vallen wat men niet direct in de gaten heeft, en een kettingreactie wordt veroorzaakt.
De situatie is zelfs al zo acuut, dat banken geld lenen van grote bedrijven als Johnson and Johnson, Pfizer en Peugeot. De omgekeerde wereld, wat maar aangeeft hoe hoog de nood is onder de heren bankiers, en hoe weinig men elkaar vertrouwt.
opgepimpt, maar het blijft wat het is
Terug naar Italië, waar duidelijk wordt wat het betekent om een regering onder leiding van een Goldman Sachs bankier te hebben. De controle op het kapitaalverkeer van de Italianen is fors verscherpt; zo moeten de creditcard maatschappijen alle financiële transacties van Italianen in binnen- en buitenland aan de belastingautoriteiten melden. Verder mogen er nog maar bedragen tot maximaal €10.000 cash van de bank worden opgenomen, wordt elk voertuig door de financiële politie op de grens met Zwitserland gefotografeerd en worden bovendien honden ingezet aan de grens die bankbiljetten kunnen opsporen. Deze Monti regering geeft weer wat een samensmelting van de macht van bankiers en de regering gaat betekenen voor een natie. Heeft u zich trouwens wel eens afgevraagd hoe het mogelijk is dat in landen als Italië en Griekenland zo maar, van de ene dag op de andere, er een nieuwe regering uit de hoed is getoverd? Daar is een lange voorbereiding aan vooraf gegaan. Het belang van de staat en de bankiers die de leiding hebben wordt ver verheven boven het belang van de bevolking, dat met belastingverhogingen en kapitaalcontrole steeds meer wordt uitgeperst tot men een bevolking van verarmde slaven overhoudt.
En dat is, vrees ik, een lot wat meer landen zal treffen. De druk op het systeem wordt steeds groter, tot het moment dat de boel gaat klappen. Wanneer dat zal zijn, geen mens die het weet, of je zou er van uit moeten gaan dat de komende collaps vooropgezet is. Ik weet het niet. Wat ik wel weet dat u zich, financieel gezien, kunt indekken tegen een deel van de financiële consequenties die de komende gebeurtenissen zullen hebben. U weet wel wat ik bedoel.
En verder? Het leven is gelukkig meer dan economie en machtsstreven. Hoewel het eigenlijk off-topic is, wou ik u de volgende link niet onthouden; het geeft aan wat ons menselijk maakt en wat werkelijk van belang is. Dat kan geen despoot van u afpakken.
Met dank aan Jim Willy’s Hat Trick letter,
Zilverpaul
Silverstocks.nl
Disclaimer: De mening van Zilverpaul als columnist is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen.