Beste lezer,
Allereerst wil ik u mijn welgemeende excuses aanbieden voor de inhoud van de blogs die de laatste tijd van mijn hand zijn verschenen. Zelden heeft de inhoud van een artikel zo de plank misgeslagen als die van mij. En het betreft niet één artikel, maar alle stukjes door mij geschreven kunnen zo in de shredder.
Hoe vaak heb ik de Amerikaanse overheid en grote banken wel niet door het slijk gehaald, naar wat nu later blijkt geheel onterecht. Wat moet die arme meneer Blankfein van Goldman Sachs wel niet hebben gevoeld, wanneer keer op keer zijn bank in negatieve zin werd genoemd in allerlei verhalen. Al die zogenaamde waarheden waarmee de bankdirecteuren, Obama, ja zelfs de hele top van de financiële wereld te kak werd gezet.
Zelfs de olie van BP is opgeruimd; er is niets meer van te zien. Ach, hoe heb ik me mee kunnen laten slepen door allerlei informatie zonder het eerst te checken bij onze respectabele nieuwsagentschappen.
die aardige meneer Blankfein
Ik kan niet anders dan mijn hoofd diep buigen.
Hoe heb ik me mee kunnen laten slepen in die goud en zilvergekte, zelfs mensen aansporend om dit edelmetaal in huis te halen! Waarom, vraag ik mij nu vertwijfeld af, heeft het waanidee bij mij postgevat dat ik het beter zou weten dan onze ministers en bankdirecteuren. Zij hebben er immers voor doorgeleerd. En wat ben ik, anders dan een flintertje plankton in de grote oceaan van kennis over economie en beurzen.
Ik moet het mijn vrouw nog vertellen, maar eerlijk gezegd ontbreekt mij de durf. Nog zo’n teken aan de wand dat ik als columnist, nee, zelfs als mens een tijdlang de geheel verkeerde weg ben ingeslagen. Mijn aandelenportefeuille van mijnbouwbedrijven in de goud en zilversector zal ik zo spoedig mogelijk van de hand doen, met hopelijk een niet al te fors verlies. Misschien kan ik nog iemand anders een plezier doen met wat glimmende muntjes, maar ja, wat moet je toch ook eigenlijk met die rommel. Je kunt het niet eten en bij de bakker kun je alleen met euro’s betalen.
Nu snap ik ook hoe het komt dat sommige mensen zich in de loop van hun leven op een bepaald moment aansluiten bij een sekte of zoiets. In een periode van verwarring sluit men zich aan in de hoop antwoord te krijgen op bepaalde levensvragen, en bijt men zich vast in een bepaald beeld hoe de wereld er uit ziet. Ik moet bekennen, bij mij was het niet anders. Toen de eerst berichten kwamen over de kredietcrisis ben ik meteen achter allerlei onheilsprofeten aangehold, in de verwachting daar mijn waarheid te vinden. Had ik maar naar die aardige meneer Bos geluisterd, die aangaf dat de BV Nederland met een beetje mazzel nog flink zou gaan verdienen aan de steun aan de banken. En ook hij had gelijk, naar van de week maar weer duidelijk werd op Prinsjesdag toen bleek dat het begrotingstekort minder groot was dan verwacht.
Ik las net dat steeds meer mensen in Amerika werkeloos zijn, nu wel zo’n 22 %. Ha, ik weet nu wel beter, dat ligt met zijn allen bruin te bakken aan de Mexicaanse golf! En die zogenaamde tentenkampen, ach wat zielig? Ik betaal me zomers scheel om ergens een plekje te bemachtigen voor de tent! Nee, mij krijgen ze niet weer gek.
Ik hoor trouwens net mijn vrouw bellen, ze had het over crisisdienst of zoiets, ik hoop wel dat het een andere crisis is, wat van deze heb ik mijn buik vol.
Ik stop nu, want er stopt een busje voor mijn deur, en er stappen twee witgejaste mannen uit.
Het trof me dan ook als een mokerslag, het bericht van de Amerikaanse overheid dat de recessie nu officieel voorbij is.
Beste lezer,
Allereerst wil ik u mijn welgemeende excuses aanbieden voor de inhoud van de blogs die de laatste tijd van mijn hand zijn verschenen. Zelden heeft de inhoud van een artikel zo de plank misgeslagen als die van mij. En het betreft niet één artikel, maar alle stukjes door mij geschreven kunnen zo in de shredder.
Hoe vaak heb ik de Amerikaanse overheid en grote banken wel niet door het slijk gehaald, naar wat nu later blijkt geheel onterecht. Wat moet die arme meneer Blankfein van Goldman Sachs wel niet hebben gevoeld, wanneer keer op keer zijn bank in negatieve zin werd genoemd in allerlei verhalen. Al die zogenaamde waarheden waarmee de bankdirecteuren, Obama, ja zelfs de hele top van de financiële wereld te kak werd gezet.
Zelfs de olie van BP is opgeruimd; er is niets meer van te zien. Ach, hoe heb ik me mee kunnen laten slepen door allerlei informatie zonder het eerst te checken bij onze respectabele nieuwsagentschappen.
die aardige meneer Blankfein
Ik kan niet anders dan mijn hoofd diep buigen.
Hoe heb ik me mee kunnen laten slepen in die goud en zilvergekte, zelfs mensen aansporend om dit edelmetaal in huis te halen! Waarom, vraag ik mij nu vertwijfeld af, heeft het waanidee bij mij postgevat dat ik het beter zou weten dan onze ministers en bankdirecteuren. Zij hebben er immers voor doorgeleerd. En wat ben ik, anders dan een flintertje plankton in de grote oceaan van kennis over economie en beurzen.
Ik moet het mijn vrouw nog vertellen, maar eerlijk gezegd ontbreekt mij de durf. Nog zo’n teken aan de wand dat ik als columnist, nee, zelfs als mens een tijdlang de geheel verkeerde weg ben ingeslagen. Mijn aandelenportefeuille van mijnbouwbedrijven in de goud en zilversector zal ik zo spoedig mogelijk van de hand doen, met hopelijk een niet al te fors verlies. Misschien kan ik nog iemand anders een plezier doen met wat glimmende muntjes, maar ja, wat moet je toch ook eigenlijk met die rommel. Je kunt het niet eten en bij de bakker kun je alleen met euro’s betalen.
Nu snap ik ook hoe het komt dat sommige mensen zich in de loop van hun leven op een bepaald moment aansluiten bij een sekte of zoiets. In een periode van verwarring sluit men zich aan in de hoop antwoord te krijgen op bepaalde levensvragen, en bijt men zich vast in een bepaald beeld hoe de wereld er uit ziet. Ik moet bekennen, bij mij was het niet anders. Toen de eerst berichten kwamen over de kredietcrisis ben ik meteen achter allerlei onheilsprofeten aangehold, in de verwachting daar mijn waarheid te vinden. Had ik maar naar die aardige meneer Bos geluisterd, die aangaf dat de BV Nederland met een beetje mazzel nog flink zou gaan verdienen aan de steun aan de banken. En ook hij had gelijk, naar van de week maar weer duidelijk werd op Prinsjesdag toen bleek dat het begrotingstekort minder groot was dan verwacht.
Ik las net dat steeds meer mensen in Amerika werkeloos zijn, nu wel zo’n 22 %. Ha, ik weet nu wel beter, dat ligt met zijn allen bruin te bakken aan de Mexicaanse golf! En die zogenaamde tentenkampen, ach wat zielig? Ik betaal me zomers scheel om ergens een plekje te bemachtigen voor de tent! Nee, mij krijgen ze niet weer gek.
Ik hoor trouwens net mijn vrouw bellen, ze had het over crisisdienst of zoiets, ik hoop wel dat het een andere crisis is, wat van deze heb ik mijn buik vol.
Ik stop nu, want er stopt een busje voor mijn deur, en er stappen twee witgejaste mannen uit.
Het trof me dan ook als een mokerslag, het bericht van de Amerikaanse overheid dat de recessie nu officieel voorbij is.