Daags na het omvallen van twee Amerikaanse banken, Sillicon Valley Bank en Signature Bank, sloeg de bankencrisis vorige week over naar het Europese vasteland. Nadat bekend werd dat Credit Suisse de publicatie van het jaarverslag uitstelde na vragen van de Amerikaanse beurswaakhond SEC en de grootste aandeelhouder, de Saudi National Bank, niet nog meer wilde investeren in Credit Suisse, verloren aandeel- en rekeninghouders massaal hun vertrouwen in de (solvabiliteit) van de bank. Halsoverkop vond er daarom afgelopen weekend een reddingsoperatie plaats met de nationale bank van Zwitserland (SNB), het Zwitserse Ministerie van Financiën en concurrent bank UBS in de hoofdrol om de bankrun een halt toe te roepen, mogelijk meerdere bankruns af te wenden en het vertrouwen in het internationale bankensysteem te herstellen. Net op tijd voordat de beurzen op maandagochtend zouden openen en de waarde van de aandelen en obligaties van de in nood verkerende op een na grootste financiële instelling van Zwitserland nog verder zou verdampen, kon een overname door UBS geforceerd worden. Zelfs wetten waren niet meer heilig en de rechten van de aandeelhouders van Credit Suisse, die normaal gesproken zes weken de tijd zouden moeten krijgen om over de overname te oordelen, verdwenen als sneeuw voor de zon. Nood breekt wet, blijkt eens te meer.
De moral hazard of Too Big To Fail
Ten tijde van de kredietcrisis van 2008 zagen we het al in de praktijk worden toegepast: de winsten zijn voor de banken in goede tijden, maar verliezen worden afgewend op de samenleving, wanneer te risicovolle of zelfs onwettige praktijken nadelig uitpakken. Zo ook bij Credit Suisse, die afgelopen jaren niet alleen keer op keer slecht in het nieuws kwam met omkoopschandalen, witwaspraktijken en belastingontduiking, maar ook miljardenverliezen leed als gevolg van slecht risicomanagement. De noodlijdende bank is afgelopen zondag overgenomen door de UBS Group in een deal, waarbij de Zwitserse centrale bank 100 miljard aan liquiditeit beschikbaar heeft gesteld naast een noodkrediet van 50 miljard, dat al eerder verleend was. Ook heeft de Zwitserse overheid zich garant gesteld om potentiële verliezen tot 9 miljard frank uit de overname op te vangen. De aandeelhouders en obligatiehouders van Credit Suisse hebben het nakijken bij deze deal. Zij worden opgezadeld met verliezen, die oplopen tot ruim 20 miljard euro. Maar niet alleen aandeelhouders zijn gedupeerd, de Zwitserse burgers en belastingbetalers ook, die de rekening uiteindelijk gepresenteerd krijgen voor de overheidssteun ten behoeve van het redden van een bank, waarvan het bestuur ondanks de vele schandalen dit jaar toch de bonussen aan het personeel gewoon wil uitkeren.
Edelmetalen als veilige haven voor beleggers in onzekere tijden
Of de ondergang van Signature Bank en Silicon Valley Bank en de problemen bij Credit Suisse nog maar het begin van een internationale bankencrisis zijn of een crisis met de reddingsoperaties door de centrale banken en overheden in de Verenigde Staten en Zwitserland in de kiem gesmoord is, voordat verdere besmetting kan plaatsvinden, zal nog moeten blijken, maar zeker is dat de financiële en bancaire sector hoe dan ook in een lastig parket zit. Centrale banken hebben de grootst mogelijke moeite om de uit de hand gelopen inflatie -voor zover die een monetaire oorzaak heeft- te bestrijden teneinde de koopkracht van de gewone man te beschermen en maatschappelijke onrust te voorkomen. Echter, het verhogen van de rente is niet mogelijk zonder iets te breken in de economie, zo blijkt ook uit de val van de twee Amerikaanse banken. Zorgen om het ontstaan van een diepe recessie zowel in de VS als Europa, zijn dan ook gerechtvaardigd.
Het negatieve investeringssentiment en wegebbend vertrouwen in de bankensector als gevolg van de val van Signature Bank en Silicon Valley Bank hebben de nijpende situatie van het in zwaar weer verkerende Credit Suisse in een stroomversnelling gebracht. Als het vertrouwen eenmaal weg is, gaat het snel.
In zo’n vertrouwenscrisis zoeken spaarders en beleggers een veilige haven. Edelmetalen voorzien hierin en vervullen al honderden, zo niet duizenden jaren lang deze rol. Bij een verdere verhoging van de rente bieden goud en zilver bescherming tegen de ontwrichtende gevolgen van een mogelijke recessie en bancaire en financiële crisis. En bij het niet verder verhogen van de rente om de economie en de banken zoveel mogelijk te sparen- tenminste op de korte termijn-, kan de inflatie niet afdoende ingeperkt worden en bieden goud en zilver bescherming tegen inflatie.
Investeren in fysieke edelmetalen is vertrouwen op de onveranderlijke intrinsieke eigenschappen ervan, waarvan de waarde uitgedrukt in een prijs een reflectie is van o.m. de gezondheid van de financiële en monetaire economie: hoe groter de monetaire en financiële excessen, zoals we die onlangs hebben gezien bij o.a. Credit Suisse of hoe bonter banken het maken, hoe meer de goud- en zilverprijs daarvan profiteren. Edelmetalen zijn dan ook een onmisbaar vermogensbestanddeel in ieders portefeuille.
Daags na het omvallen van twee Amerikaanse banken, Sillicon Valley Bank en Signature Bank, sloeg de bankencrisis vorige week over naar het Europese vasteland. Nadat bekend werd dat Credit Suisse de publicatie van het jaarverslag uitstelde na vragen van de Amerikaanse beurswaakhond SEC en de grootste aandeelhouder, de Saudi National Bank, niet nog meer wilde investeren in Credit Suisse, verloren aandeel- en rekeninghouders massaal hun vertrouwen in de (solvabiliteit) van de bank. Halsoverkop vond er daarom afgelopen weekend een reddingsoperatie plaats met de nationale bank van Zwitserland (SNB), het Zwitserse Ministerie van Financiën en concurrent bank UBS in de hoofdrol om de bankrun een halt toe te roepen, mogelijk meerdere bankruns af te wenden en het vertrouwen in het internationale bankensysteem te herstellen. Net op tijd voordat de beurzen op maandagochtend zouden openen en de waarde van de aandelen en obligaties van de in nood verkerende op een na grootste financiële instelling van Zwitserland nog verder zou verdampen, kon een overname door UBS geforceerd worden. Zelfs wetten waren niet meer heilig en de rechten van de aandeelhouders van Credit Suisse, die normaal gesproken zes weken de tijd zouden moeten krijgen om over de overname te oordelen, verdwenen als sneeuw voor de zon. Nood breekt wet, blijkt eens te meer.
De moral hazard of Too Big To Fail
Ten tijde van de kredietcrisis van 2008 zagen we het al in de praktijk worden toegepast: de winsten zijn voor de banken in goede tijden, maar verliezen worden afgewend op de samenleving, wanneer te risicovolle of zelfs onwettige praktijken nadelig uitpakken. Zo ook bij Credit Suisse, die afgelopen jaren niet alleen keer op keer slecht in het nieuws kwam met omkoopschandalen, witwaspraktijken en belastingontduiking, maar ook miljardenverliezen leed als gevolg van slecht risicomanagement. De noodlijdende bank is afgelopen zondag overgenomen door de UBS Group in een deal, waarbij de Zwitserse centrale bank 100 miljard aan liquiditeit beschikbaar heeft gesteld naast een noodkrediet van 50 miljard, dat al eerder verleend was. Ook heeft de Zwitserse overheid zich garant gesteld om potentiële verliezen tot 9 miljard frank uit de overname op te vangen. De aandeelhouders en obligatiehouders van Credit Suisse hebben het nakijken bij deze deal. Zij worden opgezadeld met verliezen, die oplopen tot ruim 20 miljard euro. Maar niet alleen aandeelhouders zijn gedupeerd, de Zwitserse burgers en belastingbetalers ook, die de rekening uiteindelijk gepresenteerd krijgen voor de overheidssteun ten behoeve van het redden van een bank, waarvan het bestuur ondanks de vele schandalen dit jaar toch de bonussen aan het personeel gewoon wil uitkeren.
Edelmetalen als veilige haven voor beleggers in onzekere tijden
Of de ondergang van Signature Bank en Silicon Valley Bank en de problemen bij Credit Suisse nog maar het begin van een internationale bankencrisis zijn of een crisis met de reddingsoperaties door de centrale banken en overheden in de Verenigde Staten en Zwitserland in de kiem gesmoord is, voordat verdere besmetting kan plaatsvinden, zal nog moeten blijken, maar zeker is dat de financiële en bancaire sector hoe dan ook in een lastig parket zit. Centrale banken hebben de grootst mogelijke moeite om de uit de hand gelopen inflatie -voor zover die een monetaire oorzaak heeft- te bestrijden teneinde de koopkracht van de gewone man te beschermen en maatschappelijke onrust te voorkomen. Echter, het verhogen van de rente is niet mogelijk zonder iets te breken in de economie, zo blijkt ook uit de val van de twee Amerikaanse banken. Zorgen om het ontstaan van een diepe recessie zowel in de VS als Europa, zijn dan ook gerechtvaardigd.
Het negatieve investeringssentiment en wegebbend vertrouwen in de bankensector als gevolg van de val van Signature Bank en Silicon Valley Bank hebben de nijpende situatie van het in zwaar weer verkerende Credit Suisse in een stroomversnelling gebracht. Als het vertrouwen eenmaal weg is, gaat het snel.
In zo’n vertrouwenscrisis zoeken spaarders en beleggers een veilige haven. Edelmetalen voorzien hierin en vervullen al honderden, zo niet duizenden jaren lang deze rol. Bij een verdere verhoging van de rente bieden goud en zilver bescherming tegen de ontwrichtende gevolgen van een mogelijke recessie en bancaire en financiële crisis. En bij het niet verder verhogen van de rente om de economie en de banken zoveel mogelijk te sparen- tenminste op de korte termijn-, kan de inflatie niet afdoende ingeperkt worden en bieden goud en zilver bescherming tegen inflatie.
Investeren in fysieke edelmetalen is vertrouwen op de onveranderlijke intrinsieke eigenschappen ervan, waarvan de waarde uitgedrukt in een prijs een reflectie is van o.m. de gezondheid van de financiële en monetaire economie: hoe groter de monetaire en financiële excessen, zoals we die onlangs hebben gezien bij o.a. Credit Suisse of hoe bonter banken het maken, hoe meer de goud- en zilverprijs daarvan profiteren. Edelmetalen zijn dan ook een onmisbaar vermogensbestanddeel in ieders portefeuille.