Met de redding van Griekenland wordt gaandeweg steeds meer duidelijk wie nu daadwerkelijk gered wordt: de Griekse burger, overheid of toch de banken? Deze tabel geeft een overzicht van de verschillenden partijen die allerlei leningen hebben uitstaan aan Griekenland. Dit geeft het beeld dat het vooral Europese overheden en banken zijn die met het komend failliet van Griekenland de bietenbrug op gaan. Het beeld wordt interessanter als we bekijken waar de Europese banken hun risico tegen een Grieks failliet hebben verzekerd, en in welke mate dit gedaan is. Het risico tegen een ondergang van een staatslening heet een Credit Default Swap (CDS). Om een indruk te geven; half juni kostte een CDS op een Griekse staatslening ruim 20 %. Deze torenhoge verzekeringspremie geeft dus (het tekort aan) vertrouwen weer in de markt op een gelukkige afloop.
Ruim de helft van de CDS-en blijkt nu bij Amerikaanse banken en verzekeraars te zijn verzekerd. Bij een failliet van Griekenland krijgt Europa dus een forse compensatie via de verzekering, waarmee de US een exposure blijkt te hebben van 82 % bij een failliet van Griekenland. Mits het hele systeem natuurlijk niet als een kaartenhuis in elkaar valt, want wordt ook de waarde van een CDS nogal onzeker.
De ECB is er trouwens ook alles aan gelegen de Grieken te ‘redden’. Helemaal als je bedenkt, dat de ECB $444 miljard heeft uitstaan in de PIIGS landen, en een daling van 4,4 % van deze uitstaande leningen al het failliet van de ECB zou betekenen. Zie ook dit artikel. Het is daarom ook geen verrassing dat de ECB veel geld mag lenen van de FED om de crisis te lijf te gaan. Zo kan de FED weer beweren dat er vraag is naar Amerikaanse dollars en wordt het insolvente Europese bankwezen van geld voorzien.
Ondertussen gaan onze Amerikaanse vrienden vrolijk door met het bijdrukken van geld. Weliswaar heet dit nu geen geen QE2 meer, maar het ‘herinvesteren’ van $300 miljard door het doorschuiven van aflopende staatsleningen in het komend jaar. Sinds de val van Lehman Brothers in 2008 heeft de FED trouwens fantastisch werk geleverd in de vorm van het bijdrukken van $ 2, 3 biljoen (2300 miljard). Dit heeft geresulteerd in een verhoging van het Bruto Nationaal Product van de US over de voorbije jaren van $14,26 naar $14,62 biljoen . Kortom, een investering van 2,3 biljoen heeft uiteindelijk geresulteerd in een groei van het BNP van 0,36 biljoen. Kijk, dat is een vette ROI ( return on investment) van zo’n 15 %, chapeaux!
Ondertussen zijn goud en zilver nog steeds bezig met een adempauze. Het sentiment wat betreft zilver is naar een dieptepunt gezakt, getuige bijgaande grafiek. U als regelmatige lezer weet dan al hoe laat het is: een screaming buy!
Tot slot nog iets over het lezen van grafieken en technische vs fundamentele analyse, dit naar aanleiding van een lezersopmerking op de vorige column.
Als een technische indicator laag staat, zoals bovenstaande grafiek aangeeft, wil dat niet zeggen dat het nu snel beter gaat. Zoals in deze grafiek zichtbaar is, werd bij een dieptepunt in 2008 dit niveau een aantal keren aangeraakt voordat de weg naar boven definitief werd ingeslagen. Dit betekent dus dat een dieptepunt nu in 2011 best kan betekenen dat het nog enige tijd sappelen blijft. Als zo’n dieptepunt ( bij voorkeur) drie maal wordt getest, leert de praktijk dat dit een erg sterk technisch teken is dat de weg naar boven gaat worden ingeslagen.
Naast het lezen van grafieken (technische analyse) bestaat ook de fundamentele analyse, waarbij je op grond van verstandige redeneringen probeert een beeld van de toekomst te vormen waarop je je investeringsbeslissing baseert. Bijvoorbeeld: toenemende investeringsvraag naar zilver + gelijkblijvende productie —-> prijs van zilver gaat omhoog.
Mijn inziens hoort elke investering op zowel fundamentele als technische analyse gebaseerd te zijn. Toch wil dat niet zeggen dat dit, zeker op de korte termijn, altijd een winstgevende strategie is. Met name bij de edelmetalen wordt op de korte termijn enorm gemanipuleerd.
Als bijvoorbeeld de technische analyse van zilver aangeeft dat op $34 een belangrijke steun ligt, en hier dus veel beleggers via opties e.d. op anticiperen, wordt de prijs tijdens een expiratie vrolijk naar de $33,50 gewerkt waardoor veel opties waardeloos aflopen, om het uur na de expiratie weer even vrolijk boven de $ 34 te koersen.
Het blijft dus een kwestie van zo goed mogelijk beredeneerd een keuze te maken, waarbij het de kunst is vaker goed te zitten dan verkeerd. En soms kan een periode waarin niet gebeurd wat je zou mogen verwachten erg lang duren. Geduld is een schone zaak.
Tot slot nog een oefening in het interpreteren van grafieken:
NB: de Silver diffusie index is een soort conjunctuurmeter voor het vertrouwen in zilver. (Hoog DI-> laag vertrouwen)
Met dank aan zerohedge.com, Eric de Groot en lemetropole café (GATA),
Zilverpaul
Silverstocks.nl
Disclaimer: De mening van Zilverpaul als columnist is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen.
Met de redding van Griekenland wordt gaandeweg steeds meer duidelijk wie nu daadwerkelijk gered wordt: de Griekse burger, overheid of toch de banken? Deze tabel geeft een overzicht van de verschillenden partijen die allerlei leningen hebben uitstaan aan Griekenland. Dit geeft het beeld dat het vooral Europese overheden en banken zijn die met het komend failliet van Griekenland de bietenbrug op gaan. Het beeld wordt interessanter als we bekijken waar de Europese banken hun risico tegen een Grieks failliet hebben verzekerd, en in welke mate dit gedaan is. Het risico tegen een ondergang van een staatslening heet een Credit Default Swap (CDS). Om een indruk te geven; half juni kostte een CDS op een Griekse staatslening ruim 20 %. Deze torenhoge verzekeringspremie geeft dus (het tekort aan) vertrouwen weer in de markt op een gelukkige afloop.
Ruim de helft van de CDS-en blijkt nu bij Amerikaanse banken en verzekeraars te zijn verzekerd. Bij een failliet van Griekenland krijgt Europa dus een forse compensatie via de verzekering, waarmee de US een exposure blijkt te hebben van 82 % bij een failliet van Griekenland. Mits het hele systeem natuurlijk niet als een kaartenhuis in elkaar valt, want wordt ook de waarde van een CDS nogal onzeker.
De ECB is er trouwens ook alles aan gelegen de Grieken te ‘redden’. Helemaal als je bedenkt, dat de ECB $444 miljard heeft uitstaan in de PIIGS landen, en een daling van 4,4 % van deze uitstaande leningen al het failliet van de ECB zou betekenen. Zie ook dit artikel. Het is daarom ook geen verrassing dat de ECB veel geld mag lenen van de FED om de crisis te lijf te gaan. Zo kan de FED weer beweren dat er vraag is naar Amerikaanse dollars en wordt het insolvente Europese bankwezen van geld voorzien.
Ondertussen gaan onze Amerikaanse vrienden vrolijk door met het bijdrukken van geld. Weliswaar heet dit nu geen geen QE2 meer, maar het ‘herinvesteren’ van $300 miljard door het doorschuiven van aflopende staatsleningen in het komend jaar. Sinds de val van Lehman Brothers in 2008 heeft de FED trouwens fantastisch werk geleverd in de vorm van het bijdrukken van $ 2, 3 biljoen (2300 miljard). Dit heeft geresulteerd in een verhoging van het Bruto Nationaal Product van de US over de voorbije jaren van $14,26 naar $14,62 biljoen . Kortom, een investering van 2,3 biljoen heeft uiteindelijk geresulteerd in een groei van het BNP van 0,36 biljoen. Kijk, dat is een vette ROI ( return on investment) van zo’n 15 %, chapeaux!
Ondertussen zijn goud en zilver nog steeds bezig met een adempauze. Het sentiment wat betreft zilver is naar een dieptepunt gezakt, getuige bijgaande grafiek. U als regelmatige lezer weet dan al hoe laat het is: een screaming buy!
Tot slot nog iets over het lezen van grafieken en technische vs fundamentele analyse, dit naar aanleiding van een lezersopmerking op de vorige column.
Als een technische indicator laag staat, zoals bovenstaande grafiek aangeeft, wil dat niet zeggen dat het nu snel beter gaat. Zoals in deze grafiek zichtbaar is, werd bij een dieptepunt in 2008 dit niveau een aantal keren aangeraakt voordat de weg naar boven definitief werd ingeslagen. Dit betekent dus dat een dieptepunt nu in 2011 best kan betekenen dat het nog enige tijd sappelen blijft. Als zo’n dieptepunt ( bij voorkeur) drie maal wordt getest, leert de praktijk dat dit een erg sterk technisch teken is dat de weg naar boven gaat worden ingeslagen.
Naast het lezen van grafieken (technische analyse) bestaat ook de fundamentele analyse, waarbij je op grond van verstandige redeneringen probeert een beeld van de toekomst te vormen waarop je je investeringsbeslissing baseert. Bijvoorbeeld: toenemende investeringsvraag naar zilver + gelijkblijvende productie —-> prijs van zilver gaat omhoog.
Mijn inziens hoort elke investering op zowel fundamentele als technische analyse gebaseerd te zijn. Toch wil dat niet zeggen dat dit, zeker op de korte termijn, altijd een winstgevende strategie is. Met name bij de edelmetalen wordt op de korte termijn enorm gemanipuleerd.
Als bijvoorbeeld de technische analyse van zilver aangeeft dat op $34 een belangrijke steun ligt, en hier dus veel beleggers via opties e.d. op anticiperen, wordt de prijs tijdens een expiratie vrolijk naar de $33,50 gewerkt waardoor veel opties waardeloos aflopen, om het uur na de expiratie weer even vrolijk boven de $ 34 te koersen.
Het blijft dus een kwestie van zo goed mogelijk beredeneerd een keuze te maken, waarbij het de kunst is vaker goed te zitten dan verkeerd. En soms kan een periode waarin niet gebeurd wat je zou mogen verwachten erg lang duren. Geduld is een schone zaak.
Tot slot nog een oefening in het interpreteren van grafieken:
NB: de Silver diffusie index is een soort conjunctuurmeter voor het vertrouwen in zilver. (Hoog DI-> laag vertrouwen)
Met dank aan zerohedge.com, Eric de Groot en lemetropole café (GATA),
Zilverpaul
Silverstocks.nl
Disclaimer: De mening van Zilverpaul als columnist is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen.