Een lezer vroeg zich af hoe we verder gaan wanneer het systeem eenmaal is ontploft. Een lastig te beantwoorden vraag. Als ik het beeld van een vier-gangen menu voor ogen neem, zijn we nu nog bezig met de amuse. Nu al weten we dat de kok uitstekend werk verricht maar zoals de Engelsen zeggen; the proof of the pudding is in the eating!
Binnenkort wordt de soep opgediend. Het kan niet anders dan dat de kok de eters aan zich zal binden door grote hoeveelheden geld rond te gaan strooien. Tot nu toe werd vooral het bedienend personeel overladen met euro’s en dollars, maar een deel van dit geld zal op den duur bij het opdienen van de soep op de grond gaan vallen. De gasten zullen het daar niet laten liggen, maar een onvermijdelijk gevolg zal zijn dat bij het afrekenen de prijzen opeens verdrievoudigd zullen zijn. Maar dat is later zorg. De soep wordt opgediend in grote schalen, met als opdruk Draghi’s dampende soep of Monti’s Mascarpone. Hoewel tijdens de amuse de Griekse gast opeens blijkt te zijn overleden, trekt de gerant de aandacht van de gasten door een verhaal te vertellen over het kerngezonde restaurant. Op een enkele gast na heeft niemand wat in de gaten, en nadat op de achtergrond de Griekse gast door het personeel van zijn plaats is verwijderd, trakteert de gerant zijn gasten op een gratis drankje. Wat achteraf zal blijken, gewoon op de afrekening zal komen te staan.
Het gratis drankje doet de sfeer bepaald goed, wat voor de keuken het sein is om het hoofdmenu op te gaan dienen. Hiervoor heeft kok Bernanke wel heel erg zijn best gedaan; naast koteletten van het varken, de zgn. Pigg’s surprise, heeft de meesterkok nog een verrassing in petto. Terwijl iedere gast zijn adem inhoudt, wordt de Amerikaanse adelaar opgediend. Zijn imposante verendek en verschijning zijn nauwelijks zichtbaar, verborgen onder een dikke laag Medicaid saus en een compote van SOPA bonen. Maar dan gebeurt er iets onverwachts. Terwijl de kok vanachter de deur van de keuken het restaurant ingluurt om zijn gasten zijn product te zien toejuichen, wenden de eerste gasten hun hoofd in afkeer af. Dan zwelt het geroezemoes aan, tot de eerste kreten van verbijstering hoorbaar worden; “ Dit eten stinkt” en “ Die vogel heeft zijn laatste rondje een jaar geleden al gevlogen”. Het tumult zwelt aan, en in een toenemende verbijstering besluit de kok om al zijn desserts door het bedienend personeel in één keer uit te laten serveren. De Flambee hyperinflatique, de FEMA vruchtensorbet en de Glace du Guerre worden in sneltreinvaart door het steeds zenuwachtiger wordend personeel uitgeserveerd. Maar de geest is al uit de fles. Een aantal gasten blijken al door de oostelijke uitgang te zijn vertrokken, hun volle tafels met eten leeg achterlatend.
De andere gasten blijven in verbijstering zitten. Angstig en met enige paniek in de ogen kijken ze naar hetgeen zich voor hun ogen voltrekt. Het heerlijk avondje uit driegt te eindigen in een fiasco.
Dan neemt de kok, die beseft dat het spel uit is, geen halve maatregelen. Hij fluistert tegen enkele personeelsleden de deuren van het restaurant in het geniep op slot te doen. Als later de eerste gast uit zijn lethargie ontwaakt en het pand wil verlaten, komt hij er achter dat de uitgangen op slot zitten. Het besef druppelt binnen dat men gevangen zit. Woede maakt zich van de gasten meester, tot de kok met zijn scherpste mes het eetgedeelte binnenkomt. ‘ Wat ‘, brult hij uit, ‘eerst eten en dan zonder te betalen het pand verlaten?’. ‘Werken zullen jullie!’ .
En zo komt het, dat tot op de dag van vandaag men de gasten van restaurant Greenback hoort zuchten en klagen, want telkens opnieuw moeten de borden worden gewassen, de vloer geboend en het bestek gepoetst, want de kok verhoogt zijn eisen telkenmale.
Moraal van dit verhaal:
- wilt u niet gevangen worden gezet in restaurant Greenback, verlaat het pand dan voortijdig.
- wacht u tot de kok met zijn mes te voorschijn komt, dan bent u te laat.
Tot slot:
Hoe het de gasten is vergaan die via de oostelijke uitgang zijn vertrokken? U raadt het al, ze leefden nog lang en gelukkig.
Zilverpaul
Silverstocks.nl
Disclaimer: De mening van Zilverpaul als columnist is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen.
Een lezer vroeg zich af hoe we verder gaan wanneer het systeem eenmaal is ontploft. Een lastig te beantwoorden vraag. Als ik het beeld van een vier-gangen menu voor ogen neem, zijn we nu nog bezig met de amuse. Nu al weten we dat de kok uitstekend werk verricht maar zoals de Engelsen zeggen; the proof of the pudding is in the eating!
Binnenkort wordt de soep opgediend. Het kan niet anders dan dat de kok de eters aan zich zal binden door grote hoeveelheden geld rond te gaan strooien. Tot nu toe werd vooral het bedienend personeel overladen met euro’s en dollars, maar een deel van dit geld zal op den duur bij het opdienen van de soep op de grond gaan vallen. De gasten zullen het daar niet laten liggen, maar een onvermijdelijk gevolg zal zijn dat bij het afrekenen de prijzen opeens verdrievoudigd zullen zijn. Maar dat is later zorg. De soep wordt opgediend in grote schalen, met als opdruk Draghi’s dampende soep of Monti’s Mascarpone. Hoewel tijdens de amuse de Griekse gast opeens blijkt te zijn overleden, trekt de gerant de aandacht van de gasten door een verhaal te vertellen over het kerngezonde restaurant. Op een enkele gast na heeft niemand wat in de gaten, en nadat op de achtergrond de Griekse gast door het personeel van zijn plaats is verwijderd, trakteert de gerant zijn gasten op een gratis drankje. Wat achteraf zal blijken, gewoon op de afrekening zal komen te staan.
Het gratis drankje doet de sfeer bepaald goed, wat voor de keuken het sein is om het hoofdmenu op te gaan dienen. Hiervoor heeft kok Bernanke wel heel erg zijn best gedaan; naast koteletten van het varken, de zgn. Pigg’s surprise, heeft de meesterkok nog een verrassing in petto. Terwijl iedere gast zijn adem inhoudt, wordt de Amerikaanse adelaar opgediend. Zijn imposante verendek en verschijning zijn nauwelijks zichtbaar, verborgen onder een dikke laag Medicaid saus en een compote van SOPA bonen. Maar dan gebeurt er iets onverwachts. Terwijl de kok vanachter de deur van de keuken het restaurant ingluurt om zijn gasten zijn product te zien toejuichen, wenden de eerste gasten hun hoofd in afkeer af. Dan zwelt het geroezemoes aan, tot de eerste kreten van verbijstering hoorbaar worden; “ Dit eten stinkt” en “ Die vogel heeft zijn laatste rondje een jaar geleden al gevlogen”. Het tumult zwelt aan, en in een toenemende verbijstering besluit de kok om al zijn desserts door het bedienend personeel in één keer uit te laten serveren. De Flambee hyperinflatique, de FEMA vruchtensorbet en de Glace du Guerre worden in sneltreinvaart door het steeds zenuwachtiger wordend personeel uitgeserveerd. Maar de geest is al uit de fles. Een aantal gasten blijken al door de oostelijke uitgang te zijn vertrokken, hun volle tafels met eten leeg achterlatend.
De andere gasten blijven in verbijstering zitten. Angstig en met enige paniek in de ogen kijken ze naar hetgeen zich voor hun ogen voltrekt. Het heerlijk avondje uit driegt te eindigen in een fiasco.
Dan neemt de kok, die beseft dat het spel uit is, geen halve maatregelen. Hij fluistert tegen enkele personeelsleden de deuren van het restaurant in het geniep op slot te doen. Als later de eerste gast uit zijn lethargie ontwaakt en het pand wil verlaten, komt hij er achter dat de uitgangen op slot zitten. Het besef druppelt binnen dat men gevangen zit. Woede maakt zich van de gasten meester, tot de kok met zijn scherpste mes het eetgedeelte binnenkomt. ‘ Wat ‘, brult hij uit, ‘eerst eten en dan zonder te betalen het pand verlaten?’. ‘Werken zullen jullie!’ .
En zo komt het, dat tot op de dag van vandaag men de gasten van restaurant Greenback hoort zuchten en klagen, want telkens opnieuw moeten de borden worden gewassen, de vloer geboend en het bestek gepoetst, want de kok verhoogt zijn eisen telkenmale.
Moraal van dit verhaal:
Tot slot:
Hoe het de gasten is vergaan die via de oostelijke uitgang zijn vertrokken? U raadt het al, ze leefden nog lang en gelukkig.
Zilverpaul
Silverstocks.nl
Disclaimer: De mening van Zilverpaul als columnist is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen.