Vanwege de bijzondere ontwikkelingen een tussentijdse update:
Het leest als een thriller; de headlines van 16 november:
- Het Griekse tekort is veel groter dan gedacht. In plaats van 13,6 % van het BNP blijkt het 15, 6 % te zijn.
- De Portugese regering geeft aan zeer binnenkort financiële noodhulp nodig te hebben.
- Ierland wordt onder druk gezet de bail-out te accepteren of anders verantwoordelijk te zijn voor een full-blown monetaire crisis binnen Europa
- Oostenrijk houdt een bedrag van 190 miljoen tegen bestemd voor Griekenland
- Finland maakt openlijk bezwaar tegen noodhulp aan Ierland
Zoals in Slagveld Europa al voorspeld, is het nu de beurt aan Europa om de aandacht af te leiden van QE2 Amerika door òf te imploderen òf akkoord te gaan met de Europese versie van QE2.
Opmerkelijk zijn vooral de rol van Oostenrijk en Finland. Van Finland is het te begrijpen, want zij zijn het enige land onder de Europese vlag met een enigszins gezonde economie. Opmerkelijker is de rol van Oostenrijk. Zou het land als verlengde arm van grote buur Duitsland nu de knuppel in het Europese hoenderhok hebben gegooid?
Hoe kwetsbaar alles in, wordt nog eens duidelijk gemaakt in onderstaande illustratie. U ziet van een aantal landen de externe schuld, waarmee bedoeld wordt de niet-publieke schuld, oftewel vooral de schuld van de nationale banken. U ziet dan meteen hoe kwetsbaar Ierland is met een in verhouding enorme externe schuld, oftewel ruim $ 515.000 per capita.
De spaarzin van het Ierse bevolking zal dit probleem nooit oplossen, dat is wel duidelijk. Ook wordt duidelijk dat Nederland gezegend is met een in verhouding flink uit de kluiten gewassen financiële sector, en dan mogen we nog blij zijn dat meneer Grijpman Roenink zijn bank nog op de top heeft verkocht.
Interessant wordt ook de vraag of de IMF, lees het US, net als bij de bail-out van Griekenland nog een forse duit in het zakje gaat doen. Mogelijk is dat de interne politieke druk nu zo groot is geworden dat men het niet meer kan verkopen dat Europa ondersteund wordt. Wat ook mogelijk is dat Europa geslachtofferd wordt om de aandacht van de interne perikelen af te leiden, de euro door het putje gaat en de dollar triomfantelijk over blijft ( zolang het duurt).
Het worden uitermate interessante en turbulente weken in Europa. Haalt de euro 2011? En als de euro het nieuwe jaar haalt, hoe zal het zich verhouden tot de dollar, en nog belangrijker, met zilver en goud?
Dat de margin op zilver vastgesteld door de CME plotseling voor een tweede keer vandaag (16 november) is verhoogd geeft te denken. Enerzijds moet men wel wanhopig zijn om deze maatregel zo snel op de eerste te laten volgen. Vooralsnog heeft het nauwelijks effect op de zilverprijs, en goud blijft boven zijn steun hangen.
En dat doet een tweede vraag opkomen, van even groot belang als de vraag of de euro 2011 haalt. Zal de onderdrukking van goud en zilver 2011 halen, of zullen JP Morgan en HSBC noodgedwongen bakzeil moeten halen? De gevolgen daarvan zullen mijn inziens niet onder doen voor het ineenstorten van de euro, omdat het wereldwijde fiat-geldsysteem gekoppeld is aan de onderdrukking van de goud- en zilverprijs.
Het zijn interessante en uitdagende tijden waar wij in leven. Een globaal monetair systeem staat op het punt van omvallen, ongeacht of het morgen gebeurt of over vijf jaar.
Vanwege de bijzondere ontwikkelingen een tussentijdse update:
Het leest als een thriller; de headlines van 16 november:
Zoals in Slagveld Europa al voorspeld, is het nu de beurt aan Europa om de aandacht af te leiden van QE2 Amerika door òf te imploderen òf akkoord te gaan met de Europese versie van QE2.
Opmerkelijk zijn vooral de rol van Oostenrijk en Finland. Van Finland is het te begrijpen, want zij zijn het enige land onder de Europese vlag met een enigszins gezonde economie. Opmerkelijker is de rol van Oostenrijk. Zou het land als verlengde arm van grote buur Duitsland nu de knuppel in het Europese hoenderhok hebben gegooid?
Hoe kwetsbaar alles in, wordt nog eens duidelijk gemaakt in onderstaande illustratie. U ziet van een aantal landen de externe schuld, waarmee bedoeld wordt de niet-publieke schuld, oftewel vooral de schuld van de nationale banken. U ziet dan meteen hoe kwetsbaar Ierland is met een in verhouding enorme externe schuld, oftewel ruim $ 515.000 per capita.
De spaarzin van het Ierse bevolking zal dit probleem nooit oplossen, dat is wel duidelijk. Ook wordt duidelijk dat Nederland gezegend is met een in verhouding flink uit de kluiten gewassen financiële sector, en dan mogen we nog blij zijn dat meneer Grijpman Roenink zijn bank nog op de top heeft verkocht.
Interessant wordt ook de vraag of de IMF, lees het US, net als bij de bail-out van Griekenland nog een forse duit in het zakje gaat doen. Mogelijk is dat de interne politieke druk nu zo groot is geworden dat men het niet meer kan verkopen dat Europa ondersteund wordt. Wat ook mogelijk is dat Europa geslachtofferd wordt om de aandacht van de interne perikelen af te leiden, de euro door het putje gaat en de dollar triomfantelijk over blijft ( zolang het duurt).
Het worden uitermate interessante en turbulente weken in Europa. Haalt de euro 2011? En als de euro het nieuwe jaar haalt, hoe zal het zich verhouden tot de dollar, en nog belangrijker, met zilver en goud?
Dat de margin op zilver vastgesteld door de CME plotseling voor een tweede keer vandaag (16 november) is verhoogd geeft te denken. Enerzijds moet men wel wanhopig zijn om deze maatregel zo snel op de eerste te laten volgen. Vooralsnog heeft het nauwelijks effect op de zilverprijs, en goud blijft boven zijn steun hangen.
En dat doet een tweede vraag opkomen, van even groot belang als de vraag of de euro 2011 haalt. Zal de onderdrukking van goud en zilver 2011 halen, of zullen JP Morgan en HSBC noodgedwongen bakzeil moeten halen? De gevolgen daarvan zullen mijn inziens niet onder doen voor het ineenstorten van de euro, omdat het wereldwijde fiat-geldsysteem gekoppeld is aan de onderdrukking van de goud- en zilverprijs.
Het zijn interessante en uitdagende tijden waar wij in leven. Een globaal monetair systeem staat op het punt van omvallen, ongeacht of het morgen gebeurt of over vijf jaar.