Duitsland heeft na Amerika de grootste goudvoorraad ter wereld met 3395,5 ton is de Bundesbank een serieuze speler in de edelmetaalmarkt. De Bundesbank heeft zichzelf echter buitenspel gezet, ze kunnen namelijk niet bij hun eigen goudvoorraad. Het Duitse goud is ondergebracht in kluizen in Londen, New York en Parijs, met de wonderlijke condities dat het niet gecontroleerd kan worden. Naar aanleiding van groeiende verontwaardiging hierover heeft Phillip Missfelder, buitenlandspecialist van het CDU van Merkel, de Bundesbank verzocht de goudvoorraden in het buitenland te mogen inspecteren. Het verzoek werd afgewezen door de Bundesbank, omdat die te horen had gekregen dat er in de verschillende opslaglocaties geen bezoekersfaciliteiten waren.
Deze weinig vertrouwenwekkende mededeling was natuurlijk olie op het vuur. Een actie om het Duitse goud in eigen beheer te brengen kreeg steeds meer medestanders totdat de Duitse politiek vorige week niet meer om het onderwerp heen kon. De Bundesbank werd op het matje geroepen en die belooft nu een aantal aanpassingen door te voeren. Zij zullen de komende jaren, ieder jaar 50 ton terughalen naar Frankfurt om ‘grondig te inspecteren’. Of daarmee de Duitse goudvoorraad is veiliggesteld is de vraag. Misleiding door buitenlandse banken is er in ieder geval niet onmogelijk door geworden. Maar voordat we meewarig naar ons buurland kijken moeten we naar onszelf kijken. De Nederlandse Bank (DNB) heeft namelijk op een soortgelijke manier de Nederlandse goudvoorraad ondergebracht en in tegenstelling tot de Duitsers nog geen enkele aanstalten gemaakt om daar iets aan te veranderen.
Ook Nederland heeft een flinke goudvoorraad, de negende van de wereld wel te verstaan. Nederland bezit 612,5 ton goud, waarvan 90% in kluizen ver buiten het bereik van DNB ligt. De Duitsers hebben ter vergelijking ongeveer tweederde van hun goud in het buitenland liggen. De goudvoorraad die als anker dient van de Nederlandse economie ligt deels in Ottawa, deels in Londen, maar vooral in New York. Wat de exacte verdeling is willen of kunnen Klaas Knot en Jan Kees de Jager niet zeggen. De voormalig Minister van Financiën De Jager wekte niet de indruk te weten hoe het zat toen hij vorig jaar door Ewoud Irrgang van de SP in de Tweede Kamer hierover werd ondervraagd. Later maakte Nieuwsuur een item over deze kwestie waarbij de directeur van DNB Klaas Knot alleen aangaf dat hij geen reden zag tot zorg. Hij vond het wel makkelijk en veilig dat Nederlands goudvoorraad niet op het Frederiksplein lag.
Oorspronkelijk zijn de Duitse en Nederlandse goudvoorraad naar het buitenland overgebracht vanwege het risico op een Russische invasie tijdens de Koude Oorlog, maar dat is al een tijdje niet meer aan de orde. Bovendien was het tijdens de Koude Oorlog duidelijk tot welk kamp we wensten te behoren, tegenwoordig is een alliantie met de VS minder vanzelfsprekend. Dat klinkt misschien als een overbodige opmerking, maar juist waar het de goudvoorraden betreft kon dat weleens relevant worden. Met de destructieve kracht van het huidig wapenarsenaal zullen grootmachten elkaar niet zo snel meer op het slagveld opzoeken. Handelsoorlogen en valutaconflicten lijken naast technologische oorlogsvoering de strijdperken van de toekomst. Als bijvoorbeeld de twee kemphanen China en Amerika tegenover elkaar komen te staan zou het goed kunnen dat ze elkaars kapitaalpositie proberen te saboteren.
China is momenteel in het bezit van zoveel dollars dat ze de bodem onder de ‘greenback’ kunnen wegtrekken. Amerika zou op haar beurt met een gecoördineerde herwaardering van de dollar de zo zorgvuldig opgebouwde geldreserves van China kunnen decimeren. Het is momenteel niet waarschijnlijk dat het zover komt, beide grootmachten zijn namelijk nogal van elkaar afhankelijk. Maar als het zover komt kunnen goudreserves een beslissende rol spelen. Een deel van een eventuele strijd zal immers gaan om het vertrouwen dat de rest van de wereld in de respectievelijke valuta’s van de twee landen heeft. Zonder vertrouwen is handeldrijven immers erg lastig. Het monetaire vertrouwensanker bij uitstek is goud, daar was ook Jan Kees de Jager bij het eerder genoemde Kamerdebat over eens.
Het kan dus zo zijn dat Amerika zichzelf strategisch gaat positioneren met behulp van hun goudvoorraden. Zij hebben met 8.133 ton goud een flinke voorsprong op China dat inmiddels 1.054 ton bezit. Dat is misschien wel niet het belangrijkste verschil. Amerika heeft nog eens 9.000 ton goud van met name Europese landen in bewaring, die ze op zo’n crisismoment met meer of minder diplomatieke bewoordingen kunnen gijzelen. Als het dan tot een monetaire confrontatie komt is de keuzevrijheid van Europa en Nederland sterk beperkt. Als eventuele neutraliteit of alliantie met China betekend dat we onze goudvoorraden moeten afstaan, betekend dat voor Nederland een verlies van 60% van het totale vreemde valuta bezit.
Nou is het niet perse erg om aan de kant van de VS te moeten staan, maar keuze vrijheid is wel het minste wat de Nederlandse overheid zou moeten veiligstellen. Het in eigen beheer houden van de goudvoorraden zou een goede stap zijn om een vrije keuze in de toekomst te verzekeren. Dus hierbij een oproep om net als Duitsland de voorraden te controleren, maar liever nog terug te brengen naar waar die hoort. Het goud van Nederland hoort in de kluizen van DNB! Het kost drie Boeings 30 ritten met een gepantserde bus en een paar nieuwe rekken in de kelder op het Frederiksplein. Het scheelt de vrijheid zelf te bepalen wie onze vrienden zijn in barre tijden en de zekerheid dat het goud er is als het nodig mocht zijn. Confiscatie is een bedreiging op alle niveaus.
Disclaimer: Artikelen geplaatst door GoudVandaag zijn niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen.
Duitsland heeft na Amerika de grootste goudvoorraad ter wereld met 3395,5 ton is de Bundesbank een serieuze speler in de edelmetaalmarkt. De Bundesbank heeft zichzelf echter buitenspel gezet, ze kunnen namelijk niet bij hun eigen goudvoorraad. Het Duitse goud is ondergebracht in kluizen in Londen, New York en Parijs, met de wonderlijke condities dat het niet gecontroleerd kan worden. Naar aanleiding van groeiende verontwaardiging hierover heeft Phillip Missfelder, buitenlandspecialist van het CDU van Merkel, de Bundesbank verzocht de goudvoorraden in het buitenland te mogen inspecteren. Het verzoek werd afgewezen door de Bundesbank, omdat die te horen had gekregen dat er in de verschillende opslaglocaties geen bezoekersfaciliteiten waren.
Deze weinig vertrouwenwekkende mededeling was natuurlijk olie op het vuur. Een actie om het Duitse goud in eigen beheer te brengen kreeg steeds meer medestanders totdat de Duitse politiek vorige week niet meer om het onderwerp heen kon. De Bundesbank werd op het matje geroepen en die belooft nu een aantal aanpassingen door te voeren. Zij zullen de komende jaren, ieder jaar 50 ton terughalen naar Frankfurt om ‘grondig te inspecteren’. Of daarmee de Duitse goudvoorraad is veiliggesteld is de vraag. Misleiding door buitenlandse banken is er in ieder geval niet onmogelijk door geworden. Maar voordat we meewarig naar ons buurland kijken moeten we naar onszelf kijken. De Nederlandse Bank (DNB) heeft namelijk op een soortgelijke manier de Nederlandse goudvoorraad ondergebracht en in tegenstelling tot de Duitsers nog geen enkele aanstalten gemaakt om daar iets aan te veranderen.
Ook Nederland heeft een flinke goudvoorraad, de negende van de wereld wel te verstaan. Nederland bezit 612,5 ton goud, waarvan 90% in kluizen ver buiten het bereik van DNB ligt. De Duitsers hebben ter vergelijking ongeveer tweederde van hun goud in het buitenland liggen. De goudvoorraad die als anker dient van de Nederlandse economie ligt deels in Ottawa, deels in Londen, maar vooral in New York. Wat de exacte verdeling is willen of kunnen Klaas Knot en Jan Kees de Jager niet zeggen. De voormalig Minister van Financiën De Jager wekte niet de indruk te weten hoe het zat toen hij vorig jaar door Ewoud Irrgang van de SP in de Tweede Kamer hierover werd ondervraagd. Later maakte Nieuwsuur een item over deze kwestie waarbij de directeur van DNB Klaas Knot alleen aangaf dat hij geen reden zag tot zorg. Hij vond het wel makkelijk en veilig dat Nederlands goudvoorraad niet op het Frederiksplein lag.
Oorspronkelijk zijn de Duitse en Nederlandse goudvoorraad naar het buitenland overgebracht vanwege het risico op een Russische invasie tijdens de Koude Oorlog, maar dat is al een tijdje niet meer aan de orde. Bovendien was het tijdens de Koude Oorlog duidelijk tot welk kamp we wensten te behoren, tegenwoordig is een alliantie met de VS minder vanzelfsprekend. Dat klinkt misschien als een overbodige opmerking, maar juist waar het de goudvoorraden betreft kon dat weleens relevant worden. Met de destructieve kracht van het huidig wapenarsenaal zullen grootmachten elkaar niet zo snel meer op het slagveld opzoeken. Handelsoorlogen en valutaconflicten lijken naast technologische oorlogsvoering de strijdperken van de toekomst. Als bijvoorbeeld de twee kemphanen China en Amerika tegenover elkaar komen te staan zou het goed kunnen dat ze elkaars kapitaalpositie proberen te saboteren.
China is momenteel in het bezit van zoveel dollars dat ze de bodem onder de ‘greenback’ kunnen wegtrekken. Amerika zou op haar beurt met een gecoördineerde herwaardering van de dollar de zo zorgvuldig opgebouwde geldreserves van China kunnen decimeren. Het is momenteel niet waarschijnlijk dat het zover komt, beide grootmachten zijn namelijk nogal van elkaar afhankelijk. Maar als het zover komt kunnen goudreserves een beslissende rol spelen. Een deel van een eventuele strijd zal immers gaan om het vertrouwen dat de rest van de wereld in de respectievelijke valuta’s van de twee landen heeft. Zonder vertrouwen is handeldrijven immers erg lastig. Het monetaire vertrouwensanker bij uitstek is goud, daar was ook Jan Kees de Jager bij het eerder genoemde Kamerdebat over eens.
Het kan dus zo zijn dat Amerika zichzelf strategisch gaat positioneren met behulp van hun goudvoorraden. Zij hebben met 8.133 ton goud een flinke voorsprong op China dat inmiddels 1.054 ton bezit. Dat is misschien wel niet het belangrijkste verschil. Amerika heeft nog eens 9.000 ton goud van met name Europese landen in bewaring, die ze op zo’n crisismoment met meer of minder diplomatieke bewoordingen kunnen gijzelen. Als het dan tot een monetaire confrontatie komt is de keuzevrijheid van Europa en Nederland sterk beperkt. Als eventuele neutraliteit of alliantie met China betekend dat we onze goudvoorraden moeten afstaan, betekend dat voor Nederland een verlies van 60% van het totale vreemde valuta bezit.
Nou is het niet perse erg om aan de kant van de VS te moeten staan, maar keuze vrijheid is wel het minste wat de Nederlandse overheid zou moeten veiligstellen. Het in eigen beheer houden van de goudvoorraden zou een goede stap zijn om een vrije keuze in de toekomst te verzekeren. Dus hierbij een oproep om net als Duitsland de voorraden te controleren, maar liever nog terug te brengen naar waar die hoort. Het goud van Nederland hoort in de kluizen van DNB! Het kost drie Boeings 30 ritten met een gepantserde bus en een paar nieuwe rekken in de kelder op het Frederiksplein. Het scheelt de vrijheid zelf te bepalen wie onze vrienden zijn in barre tijden en de zekerheid dat het goud er is als het nodig mocht zijn. Confiscatie is een bedreiging op alle niveaus.
Disclaimer: Artikelen geplaatst door GoudVandaag zijn niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen.